Ένα πρωϊνό ο π.Ιωαννίκιος ο εκκλησιάρχης του Μητροπολιτικού Ναού με πλησίασε και μου είπε δείχνοντας προς μία κυρία:
«Κοίτα,αυτή η κυρία ήλθε από την Βουλγαρία και δεν ξέρει ρουμανικά,εσύ ξέρεις ρώσικα,εαν μιλάει και αυτή ρώσικα πήγαινε να δεις τι θέλει.
Πραγματικά η κυρία μιλούσε ρώσικα.Χάρηκε που μπορούσε να μου πει τον πόνο της και κλαίγοντας μου διηγήθηκε για τον μοναχογιό της,ο οποίος ήταν φοιτητής στο 2ο έτος και ο οποίος ξαφνικά τρελάθηκε,σε τέτοιο βαθμό που τον κρατούσαν σ’ένα κλουβί.
Αύτη ήταν πάντοτε πιστή,αντίθετα ο άντρας της είναι άθεος και πολύ συχνά καταριέται και βρίζει το παιδί.Αυτή πάντοτε πήγαινε στην εκκλησία και προσευχόνταν για το παιδί της με δάκρυα στα μάτια.
Μία νύχτα είδε στον ύπνο της μία ψηλή μαυροφορεμένη γυναίκα που της είπε:«Εαν θέλεις να γίνει καλά το παιδί σου να έλθεις σε εμένα. Η γυναίκα δεν ρώτησε ποια είναι και που πρέπει να πάει.
Μετά από δύο μήνες η ίδια γυναίκα εμφανίστηκε στον ύπνο της και της επανέλαβε το ίδιο πράγμα.Αυτή τότε την ρώτησε:
”Ποια είσαι και πού να πάω;”
Εκείνη απάντησε:”Είμαι η Αγία Παρασκευή από το Ιάσιο!”
Η κυρία από την Βουλγαρία ζούσε στην Σόφια.Έτσι έβγαλε διαβατήριο,πήγε στην πρεσβεία.και ήλθε στην Αγία Παρασκευή.Όλη την ήμερα δεν έφυγε λεπτό δίπλα από την λάρνακα.
Μετά από ένα χρόνο ξαναήλθε με την 90χρονη μητέρα της για να ευχαριστήσει την Αγία που το παιδί της είχε γίνει καλά
