Η αγάπη και η ευλάβεια του Αγίου Μακαρίου Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 – 1805) προς τον συγγενή του, Άγιο Γεράσιμο Νοταρά, τον οδήγησε στην Κεφαλληνία για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο και άφθαρτο ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, και οι δυο αυτοί ΑΓΙΟΙ ήταν γόνοι της γνωστής ρωμαίϊκης οικογένειας των Νοταράδων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Άγιος Μακάριος έφτασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά της Κεφαλληνίας, το 1771. Εκεί συνέβη και το θαυμαστό γεγονός της εν πνεύματι συνάντησης των δύο επιφανών γόνων της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων.
Κατά την προφορική παράδοση της Μονής μέχρι σήμερα οι μοναχές το αφηγούνται ως εξής:
Αφού ο Άγιος Μακάριος προσκύνησε το ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, ήθελε να μείνει μόνος μπροστά στη λάρνακα και μετά τη δύση του ηλίου.
Αυτό όμως απαγορευόταν σύμφωνα με το τυπικό της Μονής.
Η έντονη επιμονή του Αγίου Μακαρίου προκάλεσε την περιέργεια των μοναζουσών, οι οποίες κατ’ εξαίρεσιν επέτρεψαν στον Άγιο να μείνει μπροστά στο ιερό λείψανο.
Τότε μερικές μοναχές κρύφτηκαν στον γυναικωνίτη για να μπορέσουν να δουν τι θα κάνει ο Άγιος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έγιναν μάρτυρες και θεατές ενός συγκλονιστικού θαύματος:
Αφού ο Άγιος Μακάριος γονάτισε μπροστά στη λάρνακα, η λάρνακα άνοιξε και σηκώθηκε από μέσα ο Άγιος Γεράσιμος.
Τότε οι δύο Άγιοι εναγκαλίστηκαν και αφού συνομίλησαν, ο εν σώματι άφθορος και εν πνεύματι ζωντανός Άγιος Γεράσιμος ο θαυματουργός μπήκε και πάλι μέσα στη λάρνακα.
Ο Άγιος Μακάριος παρέμεινε για μερικούς μήνες στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Μετά την παραμονή του στην Κεφαλονιά, ο Άγιος έφυγε πάλι για τη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε τρία χρόνια.»