Οι άγιοι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, με ελαττώματα, είπε στην εισαγωγή του λόγου του ο π. Δανιήλ.. Εάν δεν είχαν ελαττώματα δεν θα ήταν άγιοι, γιατί τα ελαττώματα των αγίων αναδεικνύουν την υπερβάλλουσα δόξα της χάριτος του Θεού και την δύναμη που έχει η μετάνοια.
Στον ουρανό δεν υπάρχει κανείς αναμάρτητος. Τους αγίους μας δεν τους πήραμε από το σαλόνι της αναμαρτησίας, είπε χαρακτηριστικά. Τους πήραμε από την λάσπη της αμαρτίας. Και μας τους έφεραν η μετάνοια και η ελεημοσύνη.
Το Ευαγγέλιο έχει ένα μεγαλείο. Δεν κρύβει τις πτώσεις, τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των αγίων, των αποστόλων και των ίδιων των ευαγγελιστών.
Έτσι αναφέρονται, η άρνηση του Πέτρου, η ολιγοπιστία του Θωμά, η αδυναμία του Ιωάννη για τα πρωτεία, η φονική μανία του Σαύλου μετέπειτα Παύλου κ.α.
Για όλες τις αμαρτίες, υπάρχει η λύτρωση. Για όλες τις αδυναμίες, υπάρχει η δύναμη. Για όλες τις ασθένειες, υπάρχουν τα ιάματα.
Απάντησε στο σπουδαιότατο ερώτημα, όπως το χαρακτήρισε, γιατί η Αγία Γραφή δεν κρύβει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες των αγίων και των αποστόλων.
Πέντε είναι οι λόγοι, ανέφερε:
* «Κατ’ αρχήν για να φανεί ότι δεν υπάρχει κανείς αναμάρτητος και αλάθητος. Μόνο ο Κύριος είναι αναμάρτητος, και όπως γράφουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν μπορούσε να αμαρτήσει.
Η Παναγία είναι αναμάρτητη, αλλά «κατά χάριν». Μέχρι να την αποκτήσει, είχε κι Εκείνη την ανθρώπινη αδυναμία.»
*Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι η Αγία Γραφή δεν είναι ένα παραμύθι, που ωραιοποιεί τους ήρωες της, ώστε να τους παρουσιάζει ιδανικούς. Είναι το βιβλίο της αλήθειας.
*Επίσης, για να φανούν οι δύο μεγάλες δυνάμεις. Η μία δύναμη είναι η χάρις του Θεού. Δεν πήρε αγίους για να τους κάνει αγιότερους, αλλά πήρε αγρίους να τους κάνει αγίους, μικρούς και τους κάνει μεγάλους, αμαρτωλούς και τους κάνει ενάρετους.
*Η άλλη δύναμη είναι η μετάνοια που κάνει τον αμαρτωλό, άγιο. Παίρνει τον ληστή και τον κάνει απόστολο, παίρνει την γη και την κάνει ουρανό.
*Και ο τελευταίος λόγος για τον οποίον η Αγία Γραφή δεν κρύβει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες των αγίων και των αποστόλων, είναι ότι δεν συμφωνεί ο Χριστός με μερικές ενέργειες θρησκευτικές των ανθρώπων της εποχής του.
Στα Ευαγγέλια και τους Αποστόλους όλοι οι χριστιανοί λέγονται άγιοι. Όχι γιατί
ήταν αναμάρτητοι, αλλά γιατί ποθούσαν την αγιότητα. Άγιος σημαίνει ο ξεχωρισμένος, αυτός που έχει ξεκοπεί από τον κόσμο.
Αυτός που αγαπάει τον Χριστό, αγωνίζεται και μετανοεί.
Από την στιγμή που κάποιος αφιερώνεται στον Χριστό, θέλει να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού.
Τρία κοινά πράγματα είχαν όλοι οι άγιοι στην Εκκλησία:
Η ακτημοσύνη δια μέσου της ελεημοσύνης. Επίσης όλοι οι άγιοι είχαν θερμή αγάπη, θείο έρωτα στον Χριστό.Η τρίτη αρετή που την έχουν όλοι οι άγιοι, είναι η μεγάλη αγάπη στην Αγία Γραφή.
Κλείνοντας αναφέρθηκε στη θεία Λειτουργία, όταν ο λειτουργός καλεί τους πιστούς που με πόθο και πίστη προσέρχονται, να μεταλάβουν. Τους ειδοποιεί «Τα Άγια τοις Αγίοις».
«Δεν είμαστε άγιοι, αμαρτωλοί είμαστε.
Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε να γίνουμε άγιοι. Άγιος είναι μόνο Ένας.»
«Δεν είμαστε άγιοι, αμαρτωλοί είμαστε. Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε να γίνουμε άγιοι. Άγιος είναι μόνο Ένας.»