Ὁ σατανάς διερεθίζει κατ’ ἀρχήν τήν ἐπιθυμία, ὣστε ὁ ἂνθρωπος νά ἐπιθυμεῖ τά αἰσθητά ἀντί τῶν νοητῶν καί τά παρά φύσιν ἀντί τῶν κατά φύσιν. Ἡ ἐπιθυμία ἒτσι ἀποχαλινώνεται καί αὐτονομεῖται ὡς πρός τήν ἀρχική της κατεύθυνση.
Κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ πέφτει στά αἰσθητά σάν ἀπόλυτα ἀγαθά.
Τό θυμικό, τό συναίσθημα δηλαδή, ἐρεθίζεται ἀντίστοιχα νά γίνη φύλακας ἂγρυπνος αὐτῆς τῆς καταστάσεως.
Ἡ καρδιά κολλάει σ’ αὐτήν καί εἶναι ἀδύνατο νά ξεκολλήση ἀπό αὐτήν μέ μόνες τίς δικές της δυνάμεις.
Ὑποδούλωση ὃμως τῆς καρδιᾶς σημαίνει ὑποχείριο λογικό τόσο σ’ αὐτήν ὃσο καί στήν ἐπιθυμία, δηλαδή ὑποταγή του σέ μή λογικές δυνάμεις τῆς ψυχῆς.
Καί δέν περιορίζεται τό λογικό σέ ἁπλή παθητική ἐπικρότηση ὃσων συμβαίνουν στήν ψυχή, ἀλλά γίνεται ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ Πονηροῦ δραστικός συνεργός τῶν ἀλόγων δυνάμεων τῆς ψυχῆς ἀναζητώντας καί ἐφευρίσκοντας νέους τρόπους πραγματώσεως τῆς ἡδονῆς.
Χωρίς δυσκολία δέ μέ ὃλα αὐτά πού ἀναφέρθηκαν πιό πάνω ἀνακαλύπτουμε τά χαρακτηριστικά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.
Ὁ σημερινός ἂνθρωπος ἀρνεῖται μέ πεῖσμα τό διάβολο, ἀλλά ταυτόχρονα δέχεται ὃλο τόν ἐπηρεασμό του καί τίς συνέπειες αὐτοῦ τοῦ ἐπηρεασμοῦ σέ ὃλες τους τίς ἐκδηλώσεις κατά βάθος καί πλάτος.