Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Ονούφριος του Ονουφρίου και της Κυριακής. Γεννήθηκε στο Πάνορμο της Τήνου το 1887.
Στη μονή Ξενοφώντος προσήλθε το 1911. Μοναχός εκάρη το 1913.
Αναφέρουν γι’ αυτόν πως ήταν μεγάλος αγωνιστής του πνεύματος. Τα καλοκαίρια κοιμόταν έξω στα πεζούλια και στις πλάκες της αυλής. Ήταν άνθρωπος προσευχής. Αγαπούσε τις αναγνώσεις της τραπέζης του κοινοβίου. Ήταν φιλόπονος κι εργατικός.
Μέχρι τα γεράματά του έκτιζε πεζούλια. Ένα τελευταίο πεζούλι του ήταν στους κήπους, κοντά στην περιοχή Ξυνά Νερά. Κατά το σώμα ήταν κοντός και κυρτός.
Ο συμμοναστής του μοναχός Συμεών († 1983) αναφέρει γι’ αυτόν:
«Ένα βράδυ άκουσα ψαλμωδίες στο κελλί του. Γινόταν η θεία Λειτουργία, διότι άκουσα τα σχετικά λόγια και ψαλσίματα. Φοβήθηκα και δεν επήγα να ιδώ τι γίνεται.
Επήγα όμως το πρωί στον ηγούμενο και ανέφερα το γεγονός. Αυτός σκέφθηκε να δώσει τη θεία Κοινωνία στον Γερο-Τιμόθεο, ο οποίος υπέφερε από μία χρόνια πάθηση και ήταν τον τελευταίον καιρό κατάκοιτος στο κρεβάτι.
Επήγα, λοιπόν, εγώ να ειδοποιήσω τον ασθενή, ότι θα έλθει ο παπάς με τη θεία Κοινωνία, και να είναι έτοιμος να κοινωνήσει. Εκείνος μου είπε:
«Από θεία Κοινωνία είμαι εντάξει, μή κάνετε τίποτα, μόνο ευχηθήτε να γίνει το θέλημα του Θεού. Το βράδυ, άγγελοι ετέλεσαν την θεία Λειτουργία στο κελλί μου και ένας απ’ αυτούς μου έφερε με την λαβίδα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και κοινώνησα».
Δεν επέρασε πολλή ώρα και ο αγγελομίμητος μοναχός Γερο-Τιμόθεος κατατάχθηκε στις ουράνιες στρατιές των αγγελικών δυνάμεων.
Αιωνία του η μνήμη». Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 31.5.1973.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Ξενοφώντος. Διήγηση μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Β΄ 1956-1983. σελ. 867
