Οι άγιοι Παύλος και Ανδρέας κατάγονταν από την Μεσοποταμία, έφθασαν όμως στήν Αθήνα ώς στρατιώτες τοϋ στραγητοϋ Δάκνου. Έκεί τοποθετήθηκαν ώς φύλακες του Διονυσίου καί της Χριστίνας, οι οποίοι είχαν φυλακισθεί γιά τη χριστιανική τους πίστη.
Οι δύο στρατιώτες θαμπωμένοι από την ομορφιά της Χριστίνας την παρακινούσαν να έλθει μαζί τους σε σαρκική μίξη. Όμως έπειτα από τις νουθεσίες καί τή διδασκαλία της έγιναν καί εκείνοι χριστιανοί με αποτέλεσμα νά θανατωθούν καί οί τέσσερις διά λιθοβολισμού.
Οί υπόλοιποι τρεις μάρτυρες Ηράκλειος, Παυλίνος και Βενέδημος κατάγονταν από τήν Αθήνα και ήσαν κήρυκες του Ευαγγελίου δίδοντας σκληρό αγώνα κατά της πλάνης τών ειδώλων και των φιλοσόφων πού πολεμούσαν την χριστιανική θρησκεία.
Αφού συνελήφθησαν, βασανίσθηκαν καί τελικά αποκεφαλίστηκαν. Το μαρτύριο όλων τοποθετείται τόν 3ο μ.Χ. αιώνα έπί αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Η Εκκλησία τιμά τή μνήμη τους τήν 18η Μαίου μαζί μέ του μάρτυρα Πέτρου.
Πηγή: Αρχιμ. Φιλόθεου Νικολάκη, Οι Άγιοι των Αθηνών, εκδ. Σαϊτης, Αθήνα 2006
