Των εν Νικοπόλει 45 αγίων μαρτύρων, των εν Νιτρία 10.000 ασκητών μαρτύρων, Απολλωνίου, Βιάνορος και Σιλουανού των μαρτύρων, οσίου Αντωνίου του Εσφιγμενίτου του εν τω Σπηλαίω.
Οι 45 Άγιοι, μεταξύ των οποίων ήταν και οι αξιωματούχοι Λεόντιος, Μαυρίκιος, Δανιήλ και Αντώνιος, παρουσιάσθηκαν με την θέλησή τους ενώπιον του Λυσία, ηγεμόνα της Νικόπολης στην Αρμενία, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (308-323 μ.Χ.) και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό.
Τότε συνελήφθησαν, ρίφθηκαν στην φυλακή, όπου παρέμειναν δεμένοι και άσιτοι και επειδή δεν αρνήθηκαν την χριστιανική τους πίστη, τους ακρωτηρίασαν και έπειτα απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Οι 10.000 Άγιοι ήταν ασκητές στην σκήτη της ερήμου Νιτρίας στην Αίγυπτο και μεταξύ αυτών ήταν και ο πρεσβύτερος Ισίδωρος, ο οποίος ασκούσε κριτική στον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο για ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα.
Τότε ο πατριάρχης, επειδή τον αντιπαθούσε, έστειλε εναντίον τους στρατιώτες και όλοι αυτοί οι ασκητές απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από πυρκαγιά που επεκτάθηκε στα κελιά και στις καλύβες τους.
Ο Άγιος Απολλώνιος, ο οποίος καταγόταν από τις Σάρδεις της Μ. Ασίας, προσήλθε με την θέλησή του στο Ικόνιο της Μ. Ασίας και ομολόγησε στον άρχοντα Περίνιο την πίστη του στον Χριστό.
Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο. Ο Άγιος Βιάνωρ καταγόταν από την επαρχία Πισιδίας στην Μ. Ασία και συνελήφθη ως χριστιανός από τον ηγεμόνα Σεβηριανό. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Σιλουανός, όμως, βλέποντας την καρτερία του Βιάνορα στα μαρτύρια, επίστευσε στον Χριστό, ομολόγησε την πίστη του ενώπιόν τους, οπότε συνελήφθη αμέσως και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από το Λιούμπετς, κοντά στο Τσερνιγώφ της Ρωσίας, και έγινε μοναχός στην μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους. Αργότερα, το 1013 μ.Χ., επέστρεψε την Ρωσία και εγκαταστάθηκε σε σπήλαιο ενός όρους κοντά στο Κίεβο.
Αλλά, δύο χρόνια αργότερα, όταν κηρύχθηκε εκεί διωγμός κατά των μοναχών από τον βασιλιά Σβιατοπόλκ, ο Όσιος επανήλθε στο Άγιον Όρος.
Κατόπιν, όταν η κατάσταση στην πατρίδα του ομαλοποιήθηκε, επέστρεψε στο Κίεβο, ίδρυσε μοναστική αδελφότητα, διεύρυνε το σπήλαιο και έγινε κτήτορας της μετέπειτα ονομαστής μονής Πετσέρσκαγια, δηλαδή της λαύρας των Σπηλαίων (ρωσ. πέτσερα = σπηλιά).
Αργότερα αποσύρθηκε σε δεύτερο σπήλαιο και απεβίωσε ειρηνικά το 1073 μ.Χ. σε ηλικία 90 ετών.
