Μια φορά, ενώ ο Oσιος Παίσιος προσευχόνταν στο κελί του πήγαν σ΄αυτόν ο Χριστός και δύο άγγελοι, όπως είχαν κάποτε πάει στον πατριάρχη Αβραάμ και του είπαν: “Χαίρε Παίσιε,σήμερα πρέπει να μας φιλοξενήσεις”!
»Ο Παίσιος τους δέχθηκε με χαρά, δεν ετοίμασε όμως φαγητά όπως ο Αβραάμ, αλλά έφερε νερό για να πλύνει τα πόδια Του. Και επειδή, όταν φιλοξενείς καποιον δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από το να του πλύνεις τα πόδια, ο Παίσιος αυτό έκανε. Ο Χριστός του είπε: “Ειρήνη Σοι δούλε Μου»! και έφυγε.
Ο Άγιος Παίσιος καιόμενος από τη θεϊκή αγάπη έτρεξε και ήπιε το νερό με το οποίο είχε πλύνει τα πόδια του Ιησού και άφησε και λίγο για τον υποτακτικό του ο οποίος έλειπε στην Αίγυπτο.
Ερχόμενος ο υποτακτικός από το ταξίδι και όντας πολύ κουρασμένος του είπε ο όσιος: “Πήγαινε να πιείς νερό από το δοχείο εκείνο για να σβήσεις τη δίψα σου!».
Ο υποτακτικός υπάκουσε αλλά έλεγε από μέσα του: “Εγώ ταξίδεψα μέσα σε αφόρητο καύσωνα και ο γέροντας αντί να με στείλει στην πηγή να πιώ νερό δροσερό με στέλνει να πιω νερό βρώμικο και στάσιμο!».
Αυτά σκεφτόνταν ο υποτακτικός, όταν ο όσιος τον έστειλε για δεύτερη φορά και ενώ είπε ότι θα πάει δεν πήγε,Ο όσιος του το είπε για τρίτη φορά και αυτός δεν υπάκουσε.
Τότε του είπε: “Τώρα θα πάρεις τον μισθό της ανυπακοής σου. Δηλαδή θα χάσεις τα θεικά δώρα!». Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός στενοχωρήθηκε και έτρεξε αμέσως να πιεί νερό από το δοχείο,αλλά αυτό είχε εξαφανιστεί,και είπε; “Γέροντα, δε βρίσκω το νερό για να το πιώ”.
-Πως να το βρεις αφού έγινες ανάξιος; Επειδή η ανυπακοή διώχνει τη χάρη από τον ανυπάκουο, όπως η υπακοή φέρνει τη χάρη στον υπάκουο.
-Ποιό ήταν αυτό το μεγάλο δώρο που έχασα και πως εξαφανίστηκε;
-Επειδή έκανες ανυπακοή, ενώ τρεις φορές σου είπα να πιείς από το νερό εκείνο, άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό και πήρε το αγιασμένο νερό.
Ακούγοντας αυτό ο υποτακτικός συγκλονίστηκε και έμεινε άφωνος για πολλή ώρα.
Ερχόμενος εις εαυτόν, έκλαιγε και θρηνούσε: “Τι έχασα ο άθλιος,τι έχασα! Ο διάβολος δεν μ΄άφησε να το αποκτήσω!»
Αφού έκλαψε πολύ μετάνοιωσε και ζητούσε έλεος.
Ο όσιος του είπε: “Γιέ μου, ο Αδάμ έφυγε από τον παράδεισο για την ανυπακοή του. Επειδή όμως λυπήθηκες πολύ και μετανόησες, σήκω από την πτώση της ανυπακοής, κάνε υπακοή και ζήτα από τον Κύριο συγχώρεση. Ο Κύριος ελεεί όσους μετανοούν πραγματικά και προσεύχονται»
Ο Όσιος Παΐσιος καταγόταν από την Αίγυπτο και γεννήθηκε το έτος 300 μ.Χ. από γονείς πολύ πλούσιους, αλλά και ευσεβείς. Ήταν επτά αδέλφια και ο μικρότερος ήταν ο Παϊσιος. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα και η στοργική μητέρα του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.
Σε νεαρή ηλικία ο Παΐσιος, πήγε στη έρημο κοντά στον διάσημο για την αρετή, του αββά Παμβώ. Με οδηγό αυτόν τον έμπειρο πνευματικό πατέρα, ο Παΐσιος απέκτησε πολλές θείες αρετές.
Όταν πέθανε ο Παμβώ, ο Παΐσιος αναχώρησε στο δυτικό μέρος της ερήμου και εκεί έστησε τη διαμονή του, όπου πλήθος ανθρώπων πήγαιναν προς αυτόν, για να ζητήσουν το δρόμο της σωτηρίας και να ακούσουν από το στόμα του λόγια πνευματικά και ψυχωφελή.
Όταν ο Παΐσιος έφτασε σε βαθιά γεράματα, τον παρακάλεσαν πολλοί αδελφοί, ν’ αφήσει την έρημο και να κατεβεί στην κοντινότερη πόλη, για να μπορέσουν πολλοί άνθρωποι να ωφεληθούν από τους άγιος λόγους του.
Πράγμα που έγινε και έτσι δόθηκε σε πολλούς η ευκαιρία να γνωρίσουν τον δρόμο της σωτηρίας, από τα θεόπνευστα λόγια του Παϊσίου. Μαθητής του Οσίου, υπήρξε και ο Όσιος Παύλος.
Αφού ο Όσιος Παΐσιος ωφέλησε πολλούς συνανθρώπους του, πέθανε σε πολύ προχωρημένη ηλικία και τον έθαψαν στην έρημο όπου ασκήτευσε. Μετά από χρόνια, ο πατήρ Ισίδωρος, ανακόμισε τα άγια λείψανά του και τα μετέφερε στην Πισιδία, όπου τα εναπόθεσε στο εκεί Μοναστήρι του.
Ο Όσιος Παίσιος ο Μέγας και Θεοφόρος εορτάζει στις 19 Ιουνίου
