Αδελφοί, η Εκκλησία μας τιμά σήμερα την προσκύνηση της Τιμίας αλύσεως του αποστόλου Πέτρου. Η τιμή των λειψάνων των αγίων είναι πανάρχαια συνήθεια μέσα στην εκκλησία μας, από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους.
Η τιμή ιερών αντικειμένων δεν είναι ειδωλολατρία, όπως λένε οι κοσμικοί άνθρωποι, οι εκτός της εκκλησίας, ούτε πρέπει να καταντά ειδωλολατρία από τους πιστούς χριστιανούς.
Η τιμή της εικόνας,του ιερού λειψάνου, του αγιασμένου αντικειμένου επιβαίνει προς το πρωτότυπον δηλαδή προς το πρόσωπο του συγκεκριμένου αγίου και η λατρεία μας ανήκει στον Θεό, που χαριτώνει και αυτή την ύλη.
Από τις Πράξεις των αποστόλων πληροφορούμαστε πώς ο Ηρώδης Αγρίππας, βασιλιάς των ιουδαίων, έδεσε με την αλυσίδα εκείνη και έριξε στην φυλακή τον κορυφαίο Πέτρο, επειδή δίδασκε με παρρησία για την ανάσταση του Χριστού.
Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή.
Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του.
Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.
Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.
Αυτή την σύναξη, την εορτή παραδεδομένη από χριστιανική γενεά σε χριστιανική γενεά, θυμόμαστε και εορτάζουμε με την σειρά μας σήμερα.
Κατά τις πράξεις των Αποστόλων πάλι, μαθαίνουμε πώς η θαυματουργική απελευθέρωση του αποστόλου Πέτρου έγινε καθώς η εκκλησία των Ιεροσολύμων αγρυπνούσε επί το αυτό και προσεύχοταν για την σωτηρία του ποιμένα της.
Η Σύναξη της Εκκλησίας και η προσευχή της εκκλησίας έχει ισχυρή δύναμη και παρρησία μπροστά στον Θεό.
Αν η ιδιωτική μας προσευχή στο σπίτι ή όπου αλλού, έχει κατά τους αγίους πατέρες δύναμη ισχυρή και είναι “σαν γλυκό βάσανο που χτυπά την πορτα του ελέους του Θεού”, φανταστείτε πόσο ισχυρή και ευάρεστη και δυνατή προς το πλήρωμα της είναι η κοινή και ευχαριστηριακή προσευχή της Εκκλησίας!
Ο μεγάλος των πατέρων και χρυσορρήμονας Ιωάννης τονίζει σχετικά με το θέμα: “Η προσευχή του πλήθους έχει μεγάλη δύναμη, όταν συνυπάρχει και η αρετή. Αυτό υπονοεί η αγία Γραφή όταν λέει: «προσευχή εκτενής προς τον Θεόν εγίνετο υπό της Εκκλησίας υπέρ αυτού» (Πραξ. ιβ’, 5).
Τόσο ισχυρά ήταν η προσευχή αυτή, ώστε αν και η φυλακή ήταν κλειστή, και ο Πέτρος ήταν σιδηροδέσμιος και κοιμόταν μεταξύ δύο φυλάκων, τον απελευθέρωσε. Όταν όμως δεν υπάρχει αρετή, αλλά κακία, η προσευχή του πλήθους είναι τελείως ανίσχυρη.
Απόδειξη τούτου οι Ισραηλίτες, που ήταν πολυάριθμοι ως η άμμος της θάλασσας (Ησ. ι’, 22) και όμως χάθηκαν, καθώς και οι επί της εποχής του Νώε, που ήταν άπειροι και καταστράφηκαν υπό του κατακλυσμού.
Διότι τη δύναμη στην προσευχή δεν τη δίνει απλώς ο μεγάλος αριθμός των συμπροσευχομένων, αλλ’ η προσθήκη της αρετής τούτων σε αυτήν.
Ας φροντίζουμε λοιπόν ενωμένοι πνευματικώς να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλο, όπως εκείνοι για τον Πέτρο. Ούτως εντολή τηρήσωμεν, πλήθος δωρεών θα λάβουμε και θερμότερα τον Θεό θα ευχαριστούμε.
Γιατί εκείνος που έμαθε να ευχαριστεί Αυτόν για τα παρεχόμενα στους άλλους αγαθά, πολύ περισσότερο θα ευχαριστεί για τα εις τον εαυτόν του χορηγούμενα. Τούτο έπραττε και ο Δαυίδ και έλεγε «δοξάσατε τον Κύριον μαζί μου» (ψαλμ. λγ’, 4).
Αυτό, το οποίο και ο Παύλος πάντοτε ζητούσε από τους μαθητές του, ας κάνουμε και εμείς. Ας διακηρύξουμε παντού τα προς ημάς ευεργεσίες του Θεού, για να συμμετάσχουν και άλλοι στις προς
Αυτόν ευχαριστίες μας, το οποίο θα είναι προς ωφέλειά μας. Γιατί, αν τις ευεργεσίες των ανθρώπων προς εμάς, όταν γνωστοποιούμε, καθιστούμε αυτούς προθυμότερους προς παροχή και άλλων, έτσι και του Θεού τις ευεργεσίες, όταν κοινολογήσωμεν, πλουσιοτέραν τη Χάρη Του θα προσελκύσουμε.
Εάν ο Παύλος, που είχε τόση προς το Θεό παρρησία, πράττει αυτό, πολύ περισσότερο εμείς πρέπει να το πράττουμε…”.
Και εμείς λοιπόν , αδελφοί μου, που το έλεος και η χάρις του Πατέρα μας Θεού, μας συγκέντρωσε σε σύναξη πνευματική και λογική λατρεία κοινή και ευάρεστη, ας ενώσουμε τις προσευχές των ψυχών μας , με αρετή και πίστη υπέρ της αγίας καθολικής εκκλησίας, υπέρ του σύμπαντος κόσμου, αδελφικά, αγαπητικά , με έννοια για τον συνάνθρωπο και τον συννεκλησιαζόμενο, ώστε φροντίζοντας με τόση χάρη και ανιδιοτέλεια για τους άλλους, να ελκύσουμε και εμείς τα ελέη του μεγάλου Θεού και Πατέρα μας, του οποίου η παρουσία ας είναι μαζί μας. ΑΜΗΝ
π. Παντελεήμων Κρ.
