Καταγωγή του Αγίου
Γεννήθηκε στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου το 1667. Ο πατέρας του ονομαζόταν Κώστας Σταματίου και η μητέρα του Μέλω. Σε ηλικία 15 χρονών έμεινε ορφανός και το 1682 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν σ’ ένα καπηλιό. Φυλάχθηκε με την δύναμη του Θεού αγνός, ηθικός, ακέραιος. Παλληκάρι του Χριστού!
Ο Άγιος στο Κισλάρ – Αγά.
Ο Απόστολος, επειδή ήταν και τουρκομαθής, ανέλαβε την υποστήριξη των αγρίως φορολογουμένων συμπατριωτών του, και απέδωσε αυτοπροσώπως αναφορά τους στον αρχιευνούχο. Κατά την επίδοση αυτή, ανέπτυξε και προφορικά με μεγάλη παρρησία τα δίκαια παράπονα των συμπατριωτών του. Λόγω αυτής της παρρησίας, φυλακίστηκε.
Στην φυλακή, προσπαθεί να δραπετεύσει και συκοφαντείτε
Την ώρα όμως, που βασάνιζαν τον Άγιο έρχεται ο Βοεβόδας. Είδε σύγχυση και θόρυβο και ρώτησε, τί συμβαίνει. Του είπαν, ότι τον έπιασαν να δραπετεύει, άρπαξε ένα τσεκούρι, πού βρέθηκε κοντά και άρχισε να τον κτυπά, όχι με την κόψη, αλλά με το άλλο μέρος άσπλαχνα.
Ο Άγιος υπέμεινε με καρτερία το ξύλο, αλλά με θάρρος λέγει στον τύραννο:
– Τί με δέρνεις; Γιατί με βασανίζεις τύραννε; Δεν ξέρεις πώς είμαι καλύτερος και από σένα και από τα τσιράκια σου αυτά εδώ;
– Ώστε και συ είσαι Μωαμεθανός, του λέγει ο Βοεβόδας, και γι αυτό λέγεις ότι είσαι καλλίτερος από αυτούς εδώ;
Ο Βοεβόδας άρπαξε την ψεύτικη ευκαιρία. Ήθελε άραγε να εξυπηρετήσει τον Μωαμεθανισμό, με το να προσθέσει έναν ακόμη Ισλάμην (πιστόν) εις αυτόν;
Ίσως να συνέβαινε κι αυτό, αλλά περισσότερο ήθελε να ξεπαστρέψει τον νεαρό Χριστιανό και να μη κινδυνεύει από καταγγελία του.
Γι αυτό στέλνει αμέσως και φέρνει έναν κουρέα με το ψαλίδι του, διά να του κάνη την περιτομή. Αυτό ήταν σαν να τον βάφτιζαν Μωαμεθανόν. Ο Άγιος αντιδρούσε και έλεγε:
– Προτιμώ να πεθάνω για τον Χριστό και να μου κόψετε το κεφάλι, παρά να δεχθώ την περιτομή σας. Εγώ είμαι Χριστιανός και δεν αφήνω ποτέ την πίστη μου!
Τον πηγαίνουν στο Βεζύρη
Έπειτα, από λίγο τον βγάλανε από την φυλακή και τον πήγανε στον Βεζύρη. Εκείνοι οι άδικοι δικασταί, από το ένα μέρος για το χατίρι του ομοθρήσκου τους Βοεβόδα και από το άλλο διά να αποκτήσουν έναν πιστό στην θρησκεία τους, αρχίσανε, αφού τον είδανε και νεαρό, να του τάζουν αξιώματα, πλούτη, μεγαλεία.
Έπεσαν όμως πολύ έξω. Διότι ο μάρτυς, μπροστά στην θρησκεία του Χριστού, όλα τα περιφρονούσε και αυτούς τους ίδιους τους ελεεινολογούσε και τους χλεύαζε. Είδαν τότε ότι ο Άγιος παραμένει σταθερός στην πίστη του και έδωσαν εντολή να τον αποκεφαλίσουν.
Προς το Μαρτύριο
Το πρωί, χαράματα, τον πήρε ένας αξιωματικός με λίγους στρατιώτες μαζί με τον τζελάτη (δήμιον) και τον πήγανε στον τόπο της εκτελέσεως. Εκείνος καθ’ όλην την διαδρομή προσευχόταν. Όταν έφτασαν στον τόπο της εκτελέσεως ο μάρτυρας έσκιψε το κεφάλι για να δεχτεί δια του ξίφους θάνατο.
Τα Άγια Λείψανα του
Ο Δήμιος και οι άλλοι στρατιώτες πήγαν λίγο πιο πέρα από το μαρτυρικό του λείψανο και κάθισαν να ξεκουραστούν.
Δεν πέρασε όμως ένα λεπτό της ώρας και να! από τον Ουρανό κατέβαινε ένα αστέρι. Χώρισε στα τέσσαρα, έγινε σταυρός και στάθηκε επάνω από το λείψανο του Μάρτυρος!
Σε λίγο, πλήθος ανθρώπων περικύκλωσε το λείψανο. Όταν το είδαν αυτό ο δήμιος και οι στρατιώτες, νόμισαν, ότι εκείνοι οι άνθρωποι ήσαν Χριστιανοί και ότι ήλθαν να πάρουν το λείψανο του Αγίου.
Γι αυτό όρμησαν εναντίον τους να τους εμποδίσουν. Αλλ’ ώ των θαυμασίων σου, Χριστέ Βασιλεύ!. Δεν είδανε κανένα εκτός απ’ το ιερό λείψανο. Τα χάσανε τότε και πολλή ώρα λογομαχούσαν, για τα θαυμαστά σημεία πού φάνηκαν.
Επειδή όμως εξημέρωσε και άρχισε η κυκλοφορία εις τάς οδούς, φοβήθηκαν μήπως οι Χριστιανοί ζητήσουν και πάρουν το σώμα του Μάρτυρος, για να το τιμούν. Γι αυτό το πήρανε και το πετάξανε στον Κεράτιο κόλπο.
Εκείνο, όμως, αντί να βυθιστεί, έπλεε επάνω στα κύματα, σαν αέρινη Ιερή Κιβωτός και βγήκε από τον Κεράτιο κόλπο. Δεν ξέρομε πού πήγε.
Ήταν η μέρα Δευτέρα, πού μαρτύρησε ο Απόστολος, στις 16 Αυγούστου του 1686. Την ήμερα αυτή γιορτάζεται η μνήμη του.
Αλλά οι Χριστιανοί εκείνοι, πού παρακολούθησαν το μαρτύριο, πήγαν κατ ευθείαν στα Πατριαρχεία και διηγήθηκαν, όσα είδαν, λεπτομερώς.
Το Πατριαρχείο έστειλε και ζήτησε την αγία κάρα με το πρόσχημα να κάμουν τα νενομισμένα υπό της θρησκείας μας. Πράγματι! Την έδωσαν οι Τούρκοι και το Πατριαρχείο τότε την παρέδωσε στους Χριστιανούς εκείνους, πού τα ανέφεραν αυτά, κατόπιν αιτήσεως των.
Εκείνοι οι καλότυχοι την έβαλαν σε αργυρή λειψανοθήκη και την κατέθεσαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου των Ταταούλων. Όπου και έμεινε 115 χρόνια.
Έτη το 1800 έκτισαν Ναό του Αγίου Αποστόλου εις την οικίαν του, όπου και εναπέθεσαν αυτήν. Στην οικία του έκτισαν Ναό κατόπιν προτροπής αυτού του Αγίου δι επανειλημμένων θαυμάτων εις τους συμπατριώτας του.
Την ανακομιδήν της Αγίας Κάρας την εορτάζουν από το 1851 την 3ην Νοεμβρίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως
Θεῖον βλάστημα τῆς Θεσσαλίας, νέον καύχημα τῆς Ἐκκλησίας ἀνεδείχθης Νεομάρτυς Ἀπόστολε• ὑπέρ Χρίστου γάρ ἀθλήσας στερρότατα, τῆς εὐσεβείας τήν δόξαν ἐτράνωσας.
Ἀλλά πρέσβευε Κυρίω τῷ Σέ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἠμίν. τό μέγα ἔλεος.
Ἕτερον. Ἦχος δ΄.
Ὡς τῶν ἀθλοφόρων συνόμιλον καί τῶν εὐσεβῶν ἀγαλλίαμα, συνελθόντες ἐν πίστει τιμῶμεν σέ, Ἀπόστολε, εἰρήνην τή οἰκουμένη αἰτούμενοι καί ταῖς ψυχαῖς ἠμῶν τό μέγα ἔλεος.Κοντάκιον.
Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ἀνδρικῶ φρονήματι, ἐν νεαρά ἡλικία, διαπρέπων ἔνδοξε, ὡς στρατιώτης τοῦ Λόγου, ἤσχυνας, τῶν ἐναντίων τάς ἐπινοίας, ἤθλησας, μέχρι θανάτου γενναιοφρόνως• διά τοῦτο
σέ τιμῶμεν, Μεγαλομάρτυς Χριστοῦ Ἀπόστολε.
Ἕτερον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον
Ἑορτήν τήν εὔσημον τοῦ Ἀποστόλου, ἐκτελοῦσα βόησον πατρίς αὐτοῦ χαρμονικῶς. Σέ ἀνυμνῶ τόν Σωτήρα μου, κάραν αὐτοῦ νῦν δωρησάμενος.
Μεγαλυνάριον
Ἄνθος τῆς νεότητος παριδών, εὐτόλμως ὑπῆλθες, ἐν φρονήματι καρτερῶ, τόν τοῦ Μαρτυρίου, θεοπρεπῆ ἀγώνα, καί νικητής ἐδείχθης, θεῖε Ἀπόστολε.
