Η καταγωγή του Αγίου Ιωάσαφ μας είναι άγνωστη. Πιθανώς συνδέθηκε με τον Άγιο Νήφωνα, όταν ήταν πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη.
Τον συνόδευσε με τον παραδελφό του Μακάριο στη Βλαχία, κηρύττοντας και αυτός τον λόγο του θεου στον διψασμένο λαό. Πάντοτε «εσπούδαζεν όσον το δυνατόν να μιμηται τας αρετάς και τους αγώνας του ιερού διδασκάλου του» κατά τον αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Επιστρέφοντας ο Άγιος Νήφων από τη Βλαχία διήλθε τη Μακεδονία και το Μοναστήρι (Βιτόλια) «διδάσκων και στηρίζων τους Χριστιανούς» συνοδευόμενος και από τον μαθητή του Ιωάσαφ. Κατέληξαν στη μονή Βατοπαιδίου, όπου παρέμειναν αρκετά, έως του μαρτυρίου του Μακαρίου (+1507).
Μετά το μαρτύριο του Μακαρίου αναχώρησαν ο Άγιος Νήφων και ο Ιωάσαφ κρυφά από τη μονή Βατοπαιδίου και κατέληξαν στη μονή Διονυσίου.
Ο Ιωάσαφ «φθάσας δε εις την προς Θεόν τελείαν αγάπην, έπεθύμει να δώση και αυτός την ζωήν του εις θάνατον δια τον Χριστόν με Μαρτύριον όθεν και εφανέρωσε τον σκοπόν του εις τον Άγιον όστις γνωρίσας, ότι είναι τούτο θέλημα του Θεού, προείπεν αύτω ότι έχει τελειώση τον αγώνα του Μαρτυρίου εις την Κωνσταντινούπολιν».
Μετά την οσιακή κοίμηση του αγίου Νήφωνος (+1508 μ.Χ.) ο ποθών το μαρτύριο Ιωάσαφ αναχώρησε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπως του προείπε ο άγιος πνευματικός του πατέρας.
Εκεί «εκήρυξε με μεγάλην παρρησίαν εις όλους το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και το Μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του υϊού και λόγου του Θεού και Πατρός». Οι Τούρκοι ακούγοντας αυτά θύμωσαν πολύ και τον βασάνισαν σκληρά και τέλος τον αποκεφάλισαν.
Το μαρτύριό του συνέβη στις 26 Οκτωβρίου 1516 μ.Χ. και όχι το 1536 μ.Χ., όπως αναγράφεται λανθασμένα, πιθανώς κατά ανακριβή αντιγραφή.
Η μνήμη του τιμάται στις 26 Οκτωβρίου αλλά στη μονή Βατοπαιδίου τιμάται ιδιαιτέρως στις 25 Οκτωβρίου αλλά και συντιμάται και μετά των άλλων Βατοπαιδινών Αγίων στις 10 Ιουλίου.
