Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. την εποχή του αυτοκράτορα Λεόντου του Ε’.
Ο Γρηγόριος αγάπησε τους λόγους του Κυρίου από νεαρή ηλικία και τήρησε στον εαυτό του όλες τις αρετές του Θεού. Γι’ αυτό το λόγο μετά το θάνατο του πατριάρχη Αλεξανδρείας χειροτονήθηκε, από τούς συγκεντρωθέντες εκεί επισκόπους, Πατριάρχης.
Η εκλογή του και χειροτονία του ήταν αποδεκτή όχι μόνο από τούς ιεράρχες αλλά και από το Χριστιανικό Λαό. Ο Όσιος Γρηγόριος αποδείχθηκε άξιος δάσκαλος της Ορθοδοξίας. υπήρξε ταπεινός και ήρεμος και έφερε σε πέρας άξια ένα μεγάλο φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο.
Όταν ο αυτοκράτορας, Λέοντας ο Ε’, αναζωπύρωσε την εικονομαχία ο Γρηγόριος αντέδρασε. Έτσι ο άρχοντας διέταξε να πάνε τον όσιο δέσμιο στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Γρηγόριος μεταφέρθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα κι εκεί χωρίς να δειλιάσει τον κατηγόρησε ως αιρετικό, άθεο και ασεβή. Ο Λέοντας εξοργισμένος από τις κατηγορίες του Οσίου διέταξε να τον μαστιγώσουν και στη συνέχεια να τον κλείσουν στη φυλακή. Παρόλα αυτά ο Γρηγόριος εξακολουθούσε να υμνεί τον Κύριο.
Μαθαίνοντας το ο αυτοκράτορας πρόσταξε να τον εξορίσουν. Έτσι ο Όσιος Γρηγόριος οδηγήθηκε στην εξορία του όπου και μετά από τρία χρόνια παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
