Ο Άγιος Δημήτριος ήταν όμορφος στην όψη, δυνατός στο σώμα και σεμνός στα ήθη. Εικοσιπέντε χρονών, εργαζόταν στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης σ’ ένα οινοπωλείο, που άνηκε στον Χριστιανό Χατζή Παναγιώτη.
Κάποιοι από τους θαμώνες του οινοπωλείου, Μωαμεθανοί από τον Πόντο, προσπάθησαν να προσηλυτίσουν τον Δημήτριο. Μια μέρα που αυτοί μέθυσαν διώχτηκαν από τον οινοπώλη με τη βοήθεια του ρωμαλέου Δημητρίου κακήν κακώς.
Κατά τη συμπλοκή αύτη, τραυματίστηκε κάποιος απ’ αυτούς τους Τούρκους, οι όποιοι κατάγγειλαν σαν δράστη τον Δημήτριο.
Έτσι ο Δημήτριος οδηγήθηκε στον βεζίρη και επειδή δεν μπόρεσε να αποδείξει την αθωότητα του, του ετέθη το έξης δίλημμα: ή να γίνει μωαμεθανός ή θα πεθάνει.
Αλλά ο Δημήτριος σθεναρά επέμενε στην χριστιανική πίστη. Μπροστά στη σταθερή εμμονή του Δημητρίου, ο βεζίρης διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
Προ της εκτελέσεως, οδηγήθηκε και πάλι μπροστά στον βεζίρη, αλλά και πάλι ο Δημήτριος δεν υπέκυψε στις κολακείες, τις υποσχέσεις και τα βασανιστήρια των Τούρκων, και ειδικά αυτά των ιδίων των κατηγόρων του.
Έτσι ο Δημήτριος, στις 27 Ιανουαρίου 1784 μ.Χ., αποκεφαλίστηκε μπροστά στο οινοπωλείο που εργαζόταν.
