Ο Όσιος Πέτρος καταγόταν από τη Γαλατία της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα από περιοχή που βρισκόταν κοντά στην Άγκυρα. Μαζί με τους γονείς του έμεινε μόνο τα επτά πρώτα χρόνια της ζωής του. Όλα τα άλλα του χρόνια τα διήλθε ως ασκητής.
Αρχικά ασκήτεψε στην περιοχή της Γαλατίας. Έπειτα πήγε στα Ιεροσόλυμα, για να γνωρίσει τους τρόπους ασκήσεως των Ασκητών και Πατέρων της περιοχής και να διδαχθεί από αυτούς τα της μοναχικής πολιτείας.
Από εκεί μετέβη στην Αντιόχεια. Στην πόλη αυτή βρήκε ένα τάφο με οικίσκο πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και κλείσθηκε μέσα. Μπροστά στον τάφο υπήρχε ένας μικρός χώρος φραγμένος με κάγκελα.
Εκεί ο Όσιος δεχόταν τους ευλαβείς Χριστιανούς. Για τη διατροφή του χρησιμοποιούσε, κάθε δύο ημέρες, ένα κομματάκι ψωμί και λίγο νερό.
Ο Όσιος Πέτρος είχε προικισθεί από τον Θεό με το χάρισμα της θαυματουργίας και έκανε πολλά θαύματα. Πρώτα ελευθέρωσε, με την προσευχή του, έναν δαιμονισμένο ονόματι Δανιήλ από το δαιμόνιο που τον βασάνιζε, τον οποίο και έκανε συγκάτοικό του.
Με άλλο θαύμα θεράπευσε τη μητέρα του Θεοδωρήτου, Επισκόπου Κύρου, γυναίκα ευλαβή και ευλογημένη από τον Θεό, η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια των οφθαλμών.
Επίσης, τύφλωσε τον στρατηγό της πόλεως, ο οποίος ήθελε να βιάσει κάποια μοναχή και έτσι τον εμπόδισε να πραγματοποιήσει την ανόσια επιθυμία του.
Ο Όσιος Πέτρος, αφού έζησε επί ενενήντα εννέα έτη θεοφιλώς, παρέδωσε με ειρήνη το πνεύμα του στον Κύριο και έλαβε τα έπαθλα των πνευματικών και ασκητικών του μόχθων το 429 μ.Χ.
