Ο Άγιος Αντώνιος Β’ ο Καυλέας, γεννήθηκε προ του 830 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Σε μικρή ηλικία έγινε μοναχός και αναδείχθηκε «ανήρ όσιος, εστεμμένος με αρετές και ναός οίκτου».
Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και μη θέλοντας να εγκαταλείψει τον μοναχικό βίο ίδρυσε τη μονή του Καλλίου ή Καλλέως.
Ο Άγιος εργάσθηκε πολύ για την ενότητα της Εκκλησίας και την κατασίγαση των παθών μεταξύ των οπαδών των Πατριαρχών Ιγνατίου και Φωτίου και έγινε περιλάλητος για την φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη του.
Το έτος 893 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και εξακολούθησε να αυξάνει στην πνευματική προκοπή, την ευσέβεια και τη φιλαδελφία.
Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 901 μ.Χ. Η Σύναξή του ετελείτο στη μονή, στην οποία ανήκε ως μοναχός.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο εορταζόμενος Πατριάρχης Αντώνιος, είναι ο Γ’ ο Στουδίτης (974 – 980 μ.Χ.).
Ο Λέων ο διάκονος γράφει για τον Αντώνιο αυτό, ότι είχε αποστολικό τρόπο ζωής και γι’ αυτό τον εμπιστεύονταν βασιλείς, πλούσιοι και όλοι οι επίσημοι, δίνοντας του πολλά αγαθά, που ο Αντώνιος με τη σειρά του τα έδινε όλα στους φτωχούς.
Ο δε σύγχρονος του Ιεράρχης, επίσκοπος Χωνών, λέει ότι ο Αντώνιος ήταν καθαρός στην καρδιά, εντελώς αφιλοχρήματος, πολύ ταπεινόφρων, τελείως άκακος, φίλος της απλότητας, οπαδός της αλήθειας και της ειρήνης, τέλειος ασκητής, χωρίς καμμιά οργή, με πολλή συμπάθεια.
Χαρά του ήταν να ευεργετεί, πέλαγος ευσπλαχνίας, τέλειος τύπος επισκόπου με αποστολική χάρη.
