Ο Όσιος Βιτάλιος γεννήθηκε στην πόλη Καστρόνοβο της Σικελίας κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. από γονείς εύπορους και ευσεβείς, τον Σέργιο και την Χρυσονίκη, οι οποίοι φρόντισαν για την κατά Θεόν ανατροφή του και την παιδεία του.
Ο Όσιος από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Χριστό και την μοναχική πολιτεία, γι’ αυτό και έφυγε στη μονή του Αγίου Φιλίππου στην Άγκυρα. Εκεί εκάρη μοναχός και έλαβε το αγγελικό σχήμα ζώντας με άσκηση και προκόπτοντας στην αρετή επί δεκαπέντε χρόνια.
Κατά την διάρκεια των χρόνων αυτών επισκέφθηκε για προσκύνημα την Ρώμη, την Καλαβρία και άλλους ιερούς τόπους. Τελικά επέστρεψε στην Καλαβρία και ασκήτεψε στο όρος του Λιποράχου.
Εκεί συνάντησε τον ασκητή Αντώνιο και έζησε μαζί του για λίγο χρόνο. Στην συνέχεια μετακινείται από όρος σε όρος, για να καταλήξει στη μονή του Αγίου Ηλία.
Μετά την πάροδο αρκετού χρόνου, πηγαίνει σε ένα σπήλαιο μεταξύ των ορέων Τούρρι και Αρμέντο. Ο Όσιος αγωνίζεται μέρα και νύκτα προσευχόμενος και φθάνει σε πνευματικά ύψη. Ακόμη και τα άγρια θηρία του βουνού τον πλησιάζουν ήρεμα, για να λάβουν την ευλογία του.
Εκεί τον επισκέπτεται και ο Όσιος Λουκάς του Ντέμενα της Σικελίας, μαζί με τον οποίο συζητούν πνευματικά θέματα και προσεύχονται.
Αργότερα ο Όσιος μεταβαίνει στο Μπάρι και μαζί με τον ανεψιό του Ηλία καταλήγει στο όρος Τούρρι, όπου κτίζει μία εκκλησία.
Τελικός σταθμός του Οσίου Βιταλίου είναι η περιοχή της Ράπολλα, στην οποία ανήγειρε μονή. Σε αυτήν διήλθε το υπόλοιπο του ασκητικού βίου του, συγκεντρώνοντας γύρω του πλήθος μοναχών.
Ο Όσιος Βιτάλιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 994 μ.Χ.
