Ο Γεώργιος, αν δεχόταν την πρόταση τού Διοκλητιανού να αλλαξοπιστήσει και να λάβει το ρόλο ενός από τους Τετράρχες, δεν θα θα είχε αλλάξει τον ρου τής Ιστορίας, και στο τέλος δεν θα τον εκτιμούσε και κανείς -γιατί η πτώση, ή η μεταβολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν αναπόφευκτη και οι διωγμοί την έφερναν όλο και πιο κοντά. Θα ήταν, όμως, προσωρινά, άλλος ένας χρήσιμος, πρόθυμος και συμμορφωμένος οπαδός τού βάρβαρου κι απάνθρωπου Συστημισμού τής εποχής του.
Απεναντίας, σήμερα τιμάται σε όλες τις άκρες τής γης, και σχεδόν από όλες τις θρησκείες, περισσότερο από κάθε άλλον Άγιο, ενώ ολόκληρες χώρες τον έχουν για προστάτη τους και αναφωνούν:
“Ω Γεώργιε μάρτυς, το γλυκύ πιστοίς πάσι όνομα και πράγμα υπάρχων”.
