Ο ίδιος έτρεφε μια υπερβολική αγάπη προς την Παναγία, ενώ την επίγεια ζωή του την διακατείχε ο αγώνας και η σκληρή του άσκηση στον Άθωνα.
Έναν ολόκληρο μήνα πριν, είχε λάβει την πληροφορία από την Θεοτόκο ότι στις 15 Αυγούστου, τη μέρα της γιορτής της, θα ερχότανε η ίδια να τον πάρει μαζί της στους Ουρανούς.
Ένας από τους υποτακτικούς του, ο μετέπειτα Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας ήταν παρών στα γεγονότα και είχε διηγηθεί τις ετοιμασίες που είχε κάνει όλο αυτό το διάστημα του ενός μηνός, ενώ ανήμερα της Κοιμήσεως, ξημέρωμα, ο ίδιος βοήθησε τον Γέροντα του Ιωσήφ να πάρει θέση στην καρέκλα, στην αυλή έξω από το κελλί του.
Ο Ήλιος ανέβαινε και η πληροφορία έλεγε πως μόλις εκείνος έφτανε σε ενα συγκεκριμένο σημείο του ουρανού, τότε θα είχε έρθει η ώρα.
Ο Ήλιος ωστόσο ανέβηκε ως εκεί κι ακόμη παραπάνω. Τίποτα δεν συνέβη και ο Άγιος Ιωσήφ ήταν που δέχτηκε τον τελευταίο του πειρασμό και άρχισε να κλαίει.
Ο νεαρός τότε π. Εφραίμ, μαζεύει όλους τους μοναχούς της Σκήτης και αρχίζουν κομποσχοίνι. Σε λίγο ή όψη του Αγίου είχε μεταβληθεί και όπως περιγραφεί για δύο λεπτά της ώρας κοιτούσε προσηλωμένος τον ουρανό.
“Όλα ετελειωσαν, φεύγω, αναχωρώ, ευλογείτε” ήταν τα τελευταία του λόγια κι ευθύς παρέδωσε την ψυχή του.
“Αυτός ήταν ο θάνατος του Γέροντα μου, όπου κανονικά θα έπρεπε να πενθήσουμε, όμως όλοι εμείς αυτό που είδαμε και βιώσαμε το εισπράξαμε ως Πάσχα και Αναστάσιμη χαρά”, δήλωνε επανηλειμμενως ο Γέροντας Εφραίμ, όταν αναπολούσε εκείνη την ημέρα.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.
