Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. 13 τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· 14 ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. 15 οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. 18 φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. 19 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; 20 ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.
Σώμα άγιο και ιερό. Δούλοι στις ηδονές;
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο απόστολος Παύλος απαντά σ’ ένα σαθρό επιχείρημα που κάποιοι ανώριμοι πιστοί έλεγαν: «Πάντα μοι έξεστι».
Τώρα που ελευθερωθήκαμε από τη δουλεία του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, έλεγαν. Και τους απαντά ο θείος Απόστολος: «αλλ’ ου πάντα συμφέρει».
Όλα έχω εξουσία να τα κάνω, δεν με συμφέρουν όμως όλα. Δεν πρέπει να γίνω δούλος σε τίποτε. Κι αναφέρει δύο παραδείγματα δουλείας, την υποδούλωση στα φαγητά και την υποδούλωση στις σαρκικές ηδονές.
Λέει λοιπόν ότι τα φαγητά έχουν γίνει για τη συντήρησή μας κι όχι για μια άσωτη τριφηλή ζωή. Άλλωστε ο Θεός στην άλλη ζωή θα καταργήσει τα φαγητά. Μπορεί λοιπόν ο πιστός να τρώει ό,τι φαγητά επιθυμεί, αρκεί μόνο να μη γίνεται κοιλιόδουλος και ακρατής.
Στη συνέχεια ο Απόστολος αναφέρεται στην υποδούλωση στις σαρκικές ηδονές. Και λέει ότι το ανθρώπινο σώμα δεν δημιουργήθηκε για να αμαρτάνει με την πορνεία, αλλά για ν’ ανήκει στον Κύριο. Το θεόπλαστο σώμα μας είναι ιερό και αιώνιο.
Βέβαια θα διαλυθεί κάποτε με το θάνατο, αλλά ο Θεός θα το αναστήσει κάποτε με τη δύναμή του. Και το σώμα μας αυτό ανήκει στον Χριστό· τα μέλη μας είναι μέλη του Χριστού· και πώς μπορούν να γίνονται όργανα της σαρκικής ακολασίας;
Διότι όποιος υποδουλώνεται στις σαρκικές ηδονές, γίνεται ένα σώμα με όσους αμαρτάνει.
Εκείνος όμως που προσκολλάται στον Κύριο, πλημμυρίζει ολόκληρος από το Πνεύμα του Κυρίου. Γι’ αυτό καταλήγει ο απόστολος Παύλος: Φύγετε μακριά από την πορνεία. Κάθε αμάρτημα που κάνει ο άνθρωπος δεν βλάπτει τόσο άμεσα το σώμα. Εκείνος όμως που πορνεύει, αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα.
Με τα δύο αυτά παραδείγματα που αναφέρει ο Απόστολος θέλει να τονίσει την αξία και την ιερότητα του ανθρωπίνου σώματος. Και υπογραμμίζει ότι το σώμα μας δεν πρέπει να γίνεται υποχείριο των ηδονών και να εξευτελίζει με την κοιλιοδουλία και τη σαρκική ακολασία.
Δεν έχουμε δικαίωμα λοιπόν να καταστρέφουμε και να ατιμάζουμε το σώμα μας με τις καταχρήσεις, τα άμετρα φαγοπότια και τις οινοποσίες, τις καταχρήσεις και κάθε παράνομη σαρκική σχέση.
Δεν έχουμε δικαίωμα. Δεν μας ανήκει το σώμα μας. Δεν είναι δικό μας. Είναι του Θεού. Είναι ιερό και ανήκει στον Κύριο. Διότι Αυτός το δημιούργησε, αυτός το συντηρεί. Αυτός το κατέστησε κατοικητήριο της ψυχής μας.
Το σώμα μας λοιπόν δεν μας ανήκει. Είναι έργο του Δημιουργού μας. Και ως δημιούργημά του πρέπει να διηγείται τη δόξα του Θεού και όχι να ατιμάζεται με τις σαρκικές απολαύσεις.
Ναός του Αγίου Πνεύματος
Στη συνέχεια ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι το σώμα μας όχι μόνο δεν μας ανήκει, όχι μόνο είναι του Θεού, αλλά και ότι είναι ασυγκρίτως ιερότερο απ’ όσο το φανταζόμαστε.
Είναι ιερό όχι μόνο διότι είναι δημιούργημα του Θεού, αλλά και διότι είναι κατοικητήριο και ναός του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα κατοικεί μέσα μας για να κατευθύνει και να αγιάζει τη ζωή μας, να μας πλουτίζει με τα άπειρα δώρα και χαρίσματά του.
Κι έπειτα, γι’ αυτό το σώμα μας, για να μην οδηγηθεί στην αιώνια κόλαση μαζί με την ψυχή μας, ο Χριστός έχυσε το αίμα του. Και μας εξαγόρασε με το πιο βαρύ τίμημα, με το ατίμητο αίμα του.
Αντί λοιπόν να μολύνουμε το σώμα μας με κάθε αισχρή πράξη και να αμαυρώνουμε την ψυχή μας με κάθε πονηρή σκέψη και επιθυμία, έχουμε χρέος να δοξάζουμε τον Θεό και με το σώμα μας και με την ψυχή μας, τα οποία ανήκουν στον Θεό.
Το σώμα μας λοιπόν έχει ανυπολόγιστη αξία, αφού γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος, κατοικητήριο του Θεού. Αυτή η είσοδος της Χάριτος του Θεού μέσα στο σώμα μας συντελέσθηκε αρχικά με το ιερό Βάπτισμα, όπου ενδυθήκαμε τον ίδιο τον Χριστό.
Κατόπιν με το Άγιο Χρίσμα δεχθήκαμε μέσα μας το Άγιον Πνεύμα και όλες τις δωρεές του. Και με τη θεία Ευχαριστία παίρνουμε μέσα μας το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα του Χριστού, γινόμαστε σύσσωμοι Χριστού και θεοφόροι.
Μέσα στη χάρη των ιερών Μυστηρίων το σώμα μας γίνεται Αγία Τράπεζα, που φιλοξενεί τον ίδιο το Θεό.
Όπου κι αν πάμε, γύρω μας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, λιτανεύουμε μέσα στο σώμα μας σε μία αδιόρατη και μυστική ιερουργία τον ίδιο τον Θεό! Και αγιάζεται έτσι όλος ο κόσμος γύρω μας!
Με φόβο και τρόμο λοιπόν να στεκόμαστε μπροστά στην ιερότητα του σώματός μας. Κι αν πολλοί γύρω μας το ατιμάζουν και το εξευτελίζουν και το βλέπουν αποκλειστικά και μόνο ως αντικείμενο απολαύσεων και ηδονών, εμείς ξέρουμε το μέγα μυστήριο που κρύβει το σώμα μας.
Ξέρουμε ότι είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε χρέος λοιπόν να διατηρούμε το σώμα μας αγνό και άμωμο, εφόσον μέσα σ’ αυτό κατοικεί ο ίδιος ο Θεός. Αυτό το θεόπλαστο και θεοφόρο σώμα μας πρέπει να το αντιπροσφέρουμε στον Θεό για να το καθιστά Εκείνος δοχείο της Χάριτός του.
Για να το αγιάζει και να το αναστήσει στην άλλη ζωή ένδοξο και άφθαρτο, που θα αντανακλά τη δόξα του.
Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1993
