Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος΄ Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾽Εν ᾽Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ [αὐτὴν] ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾽Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες, μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾽ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπεν, Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾽ ὅλης [τῆς] ᾽Ιόππης, καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον.
«Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς»
Δύο θαύματα μᾶς παρουσιάζει τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ Αἰνέα, ποὺ ἦταν παράλυτος ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη, καὶ τὸ ἄλλο ἡ ἀνάσταση τῆς Ταβιθά, πιστῆς χριστιανῆς ἀφοσιωμένης στὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας.
Θαύματα πράγματι ἐκπληκτικά, τὰ ὁποῖα ἐπετέλεσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὄχι γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει ἢ νὰ κερδίσει τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὁδηγήσει κι ἄλλες ψυχὲς στὴ σωτηρία.
Γι’ αὐτὸ καί, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ θεραπεύσει τὸν παράλυτο Αἰνέα, φώναξε δυνατὰ ὥστε νὰ τὸν ἀκούσουν ὅλοι: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός»! Πρόσεξε, Αἰνέα! Ὄχι ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ γιατρεύει ἀπὸ τὴν παραλυσία σου.
Αὐτὸς ἀκριβῶς ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἐνεργεῖ τὰ θαύματα στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων ἀλλὰ καὶ τελεσιουργεῖ τὰ ἱερὰ Μυστήρια μέσα στὴν Ἐκκλησία.
1. Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων
Εἶναι πράγματι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν περιορίζεται στὴ θεραπεία τοῦ παραλύτου, ἀλλὰ φροντίζει παράλληλα, ὥστε νὰ γίνει ἀμέσως φανερὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς αὐτουργὸς τῆς θεραπείας, δηλαδὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Καὶ σὲ ἄλλη παρόμοια περίπτωση ὁ ἴδιος φλογερὸς Ἀπόστολος, ὅταν τοῦ ζήτησαν νὰ δώσει ἐξηγήσεις ἐνώπιον τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου γιὰ τὴ θεραπεία ἑνὸς ἐκ γενετῆς χωλοῦ, δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια:
Ἂς γνωρίζετε κι ἐσεῖς κι ὅλος ὁ λαός, τοὺς εἶπε, ὅτι «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου», δηλαδὴ μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀνάπηρος αὐτὸς ἄνθρωπος ἔγινε καλὰ καὶ στέκεται τώρα μπροστά σας ὑγιής…
Καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι, συνέχισε, ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία»· μὲ κανέναν ἄλλον δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπιτύχετε τὴ σωτηρία σας παρὰ μόνο μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ (Πράξ. δ΄ 10-12).
Ἡ ἄμεση ἐξάρτηση τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ Κυρίου φαίνεται ξεκάθαρα καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι προσεύχονται θερμὰ καὶ ἐπικαλοῦνται μὲ πίστη τὴν βοήθεια τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ προτοῦ πραγματοποιήσουν κάποιο θαῦμα.
Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ βασικὴ διαφορὰ τῶν θαυμάτων τῶν Ἁγίων ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Ἔτσι βλέπουμε ὅτι ὁ προφήτης Ἠλίας πρῶτα προσευχήθηκε θερμὰ κι ὕστερα ἀνέστησε τὸν υἱὸ τῆς χήρας τῶν Σαρεπτῶν.
Τὸ ἴδιο καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε κι ὕστερα ἀνέστησε τὴν Ταβιθά. Ἀντίθετα ὁ Κύριος εἶπε ἀπλῶς ἕνα λόγο στὸν υἱὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν:
«Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. ζ΄ 14)· στὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου: «Τὸ κοράσιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε» (Μάρκ. ε΄ 41)· καὶ στὸν Λάζαρο:
«Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. ια΄ 43)· καὶ τὰ θαύματα ἔγιναν ἀμέσως ! Οἱ νεκροὶ ἐπανῆλθαν στὴ ζωή, διότι Αὐτὸς ποὺ τοὺς κάλεσε ἦταν ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ παντοδύναμος Θεός!
2. Ὁ Χριστὸς ἀοράτως παρὼν
Ἡ παντοκρατορικὴ δύναμη τοῦ Κυρίου ποὺ ἐνεργεῖ κάθε θαῦμα εἶναι ἡ ἴδια ποὺ τελεσιουργεῖ καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Ὅπως γράφει καὶ ὁ καθηγητὴς Π. Τρεμπέλας στὴ Δογματική (τόμος Γ΄, σελ. 287), ὁ πραγματικὸς τελεσιουργὸς τῶν Μυστηρίων δὲν εἶναι ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ ἱερέας, ἀλλὰ «αὐτὸς οὗτος ὁ ἀοράτως παρὼν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐτοῦ καὶ ἐνεργῶν μέγας ἀρχιερεὺς» Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Ἔτσι μπορεῖ μὲν νὰ βλέπουμε μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς μας τὸν ἱερέα νὰ προσφέρει τὴν ἀναίμακτη θυσία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι «ὁ προσφέρων» καὶ συγχρόνως «ὁ προσφερόμενος».
Ὅπως λέγει πολὺ ἐκφραστικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Πατὴρ καὶ Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα πάντα οἰκονομεῖ· ὁ δὲ ἱερεὺς τὴν ἑαυτοῦ δανείζει γλῶτταν, καὶ τὴν ἑαυτοῦ παρέχει χεῖρα»· δηλαδὴ τὰ πάντα γίνονται ἀπὸ τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὁ ἱερέας ἁπλῶς δανείζει τὴ γλώσσα του καὶ διαθέτει τὸ χέρι του (ΕΠΕ 14, 716).
Συνεπῶς κάθε φορὰ ποὺ προσερχόμαστε στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἂς στεκόμαστε μὲ ἱερὸ δέος καὶ συναίσθηση ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἐνώπιόν μας καὶ τελεῖ τὰ ἅγια Μυστήρια.
Αὐτὸς μᾶς συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, Αὐτὸς μᾶς μεταδίδει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του ὅταν κοινωνοῦμε, Αὐτὸς εὐλογεῖ τὸν γάμο, τελεῖ τὴ βάπτιση, χειροτονεῖ τοὺς κληρικούς, παρέχει τὴν ἴαση στοὺς ἀσθενεῖς μὲ τὸ ἅγιο Εὐχέλαιο. Ὅπως λέγει πάλι ὁ χρυσορρήμων Πατήρ, «τὸ πᾶν ὁ Θεὸς ἐργάζεται».
Ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ θαύματα. Ἀκοῦμε, διαβάζουμε ἢ ἔχουμε καὶ προσωπικὴ πείρα ἀπὸ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ πολλῶν ἀκόμη Ἁγίων, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, τοῦ νεοφανοῦς ἁγίου μεγαλομάρτυρος Ἐφραὶμ τοῦ θαυματουργοῦ, ποὺ μόλις χθὲς ἑορτάσαμε.
Ὅπως ὅμως ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἔτσι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι μᾶς φωνάζουν: Πρόσεχε! Ὁ Χριστὸς ἐπιτελεῖ τὸ θαῦμα! Ἐκεῖνος ἐνεργεῖ διὰ τῶν Ἁγίων του καὶ τῶν λειτουργῶν του καὶ σοῦ χαρίζει ἴαση ψυχῆς καὶ σώματος, δύναμη, χάρη καὶ ἁγιασμό.
Ἐκεῖνον λοιπὸν ἂς ἀναγνωρίζουμε ὡς κύριο Εὐεργέτη μας καὶ ἂς Τὸν ἀκολουθοῦμε πιστὰ τηρώντας τὶς ἅγιες ἐντολές του, γιὰ νὰ βροῦμε κοντά του τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία μας.
