Κάποτε στην πολύσοφη χώρα των γραμμάτων έπεσε μεγάλη στεναχώρια.
Γιατί, ενώ πλησίαζαν Χριστούγεννα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα γράμματα για να σχηματίσουν λέξεις, όπως πόλεμος, ζήλια, κακία, εγωισμός.
Ύστερα από πολλές συζητήσεις τα γράμματα αποφάσισαν να κάνουν κάτι σημαντικό, για να συμμετέχουν κι αυτά στη γιορτινά και να γίνουν η Αλφαβήτα των Χριστουγέννων…!
Δεν θα δέχονταν να φτιάχνουν λέξεις, παρά μόνο χριστουγεννιάτικες!
Πήρα ένα Α και το έκανα άστρο.
Με το Β έγραψα Βηθλεέμ
και με το Γ τη γέννηση του κυρίου.
Στο Δ βρήκα τα δώρα που Του χάρισαν.
και στο Ε την ελπίδα που μας έφερε στη γη.
Με το Ζ θυμήθηκα τα ζώα που Τον ζέσταιναν
και με και με το Η τον κακό βασιλιά Ηρώδη.
Με το Θ είπα “θεέ μου ”
και με το Ι ψιθύρισα “Ιωσήφ “.
Το Κ μου έφερε στο νου την καλοσύνη
και το Λ το λιβάνι και το λυτρωμό.
Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους που προσκύνησαν το Μεσσία
και στο Ν την Άγια Νύχτα.
Το Ξ σκόρπισε την ξαστεριά
και με το Ο γιόρτασε η οικουμένη.
Το Π με παρακίνησε να γονατίσω μπροστά στην Παναγιά
και το Ρ μου θύμισε τη λέξη ραββί που σημαίνει “δάσκαλος “.
Ένα μεγάλο Σ μ έκανε να σκεφτώ το σπήλαιο
και μ ένα Τ θέλησα να πω χαρούμενα τραγούδια.
Το Υ ήταν για τους ύμνους
και το Φ για το φως που φώτισε την πλάση.
Μ ένα Χ αναφώνησα “Χριστέ μου “,
με το Ψ οι άγγελοι έψελναν ψαλμούς
κι από το Ω αρχίζει το Ωσαννά, δηλαδή, “δόξα στο Θεό “.
Από τότε, κάθε Χριστούγεννα, η Αλφαβήτα δοξάζει το νεογέννητο Χριστό μας με τον δικό της τρόπο και διαδίδει παντού το μήνυμα των Χριστουγέννων:
《Επί γης Ειρήνη και εν ανθρώποις Ευδοκία 》
