“Τέτοια λοιπόν είναι τα έργα της Θείας οικονομίας πρώτα δείχνει συγκατάβαση και ύστερα ξεριζώνει.
Έτσι έκανε και ο Χριστός καλώντας τους βαρβάρους. Γιατί όπως όταν καλούσε τους ανθρώπους έγινε άνθρωπος και στην μορφή και στην φύση έτσι και όταν καλούσε τους μάγους διαμόρφωσε την αόρατη δύναμη σε μορφή αστεριού.
Και ότι το αστέρι εκείνο δεν ήταν ένα αστέρι από τα πολλά μάθε το αυτό από την πορεία του.
Διότι δεν πήγαινε από την ανατολή στην δύση αλλά από τον βορρά στον νότο, αφού η Παλαιστίνη βρίσκεται νότια της Περσίας.
Επίσης φαίνεται όχι την νύχτα αλλά την ημέρα πράγμα που δεν είναι γνώρισμα αστεριού. Και χάνεται όταν έφθασαν στα Ιεροσόλυμα και φαίνεται όταν απομακρύθηκαν απ’ τον βασιλιά (Ηρώδη).
Απ’ αυτό είναι φανερό πως (το αστέρι) ήταν κάποια λογική δύναμη που ρύθμιζε τα πάντα σύμφωνα με την εντολή που έλαβε.
Και αυτό δεν είναι μόνο από εδώ φανερό αλλά και από το ότι αφού τους οδήγησε στην φάτνη δεν φαίνεται σ’ αυτούς από τον ουρανό αλλά κατέβηκε κάτω και στάθηκε εκεί που ήταν το παιδί, επάνω από το κεφάλι του όπως θα μπορούσαμε να πούμε.
Αν λοιπόν ήταν αστέρι δεν θα έδειχνε έναν τόπο στενό και μικρό. Γιατί βέβαια ξέρετε πολύ καλά ότι εξαιτίας του υπερβολικού ύψους δεν θα μπορούσε ένα αστέρι ούτε να προσδιορίσει τον τόπο μίας πόλης ούτε διακρίνεται καλά η ακτίνα που πέφτει κάθετα εξαιτίας των πολλών ψηλών βουνών.
Αυτό όμως (το αστέρι)έδειχνε και τον μικρό τόπο και την φάτνη και αφού ήρθε κοντά στο κεφάλι του παιδιού, και το έδειξε, αμέσως απομακρύνθηκε πράγμα που δεν ήταν γνώρισμα αστεριού. ”
Ι. Χρυσοστόμου Έργα, Τόμος 33, Ομιλία στον ναό του Αποστόλου Παύλου, Σελ. 317, Ε.Π.Ε , Πατερικαί Εκδόσεις “ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ”
