Τά Χριστούγεννα ώς Αφορμή γιά Πνευματικό Προβληματισμό; ό Φώτης Μιχαήλ.
Και έτεκεν τον υιόν αύτης τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν, και άνέκλινεν αυτόν εν τη φατνη διότι ούκ ήν αύτοίς τόπος εν τω καταλύματι. [Λουκ. 2:7]
Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία. Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Γιά τον Πλάστη και Σωτήρα, ούτε μία μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος γιά τον ενανθρωπήσαντα Χριστό;
1) Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό σας. Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο γιά τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας; Καθαριζόμαστε από τά πάθη, ώστε να γίνει ή καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή γιά τον Χριστό, που γεννιέται;
2) Ευρίσκει ό Χριστός τόπο στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού; ’Έχει θέση ό Χριστός στήν οικογενειακή μας ζωή;
3) Ευρίσκει ό Χριστός κατάλυμα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας; Ευρίσκει τόπο να σταθεί στους
διαθρησκειακούς διαλόγους και στις σχέσεις μας με τούς… παπικούς και τούς προτεστάντες;
4) Ευρίσκει σήμερα ό Χριστός κατάλυμα στο
πνευματικό πανδοχείο τού Γένους μας, που είναι το σχολειό τό Ελληνικό; Ποιά είναι ή θέση τού Χριστού στην αγωγή και την εκπαίδευση της νεότητας;
5) Ευρίσκει ό Χριστός κατάλυμα στο μεγάλο φροντιστήριο» της σύγχρονης Ελληνικής οικογένειας, που είναι ή τηλεόραση; “Έχει τόπο ό Χριστός να – εκπαιδευτεί στα τηλεοπτικά προγράμματα και ιδιαίτερα προγράμματα ψυχαγωγίας τών παιδιών;
6) Ευρίσκει ό Χριστός κατάλυμα στις ολόφωτες _ πλατειές τών ημερών τών Χριστουγέννων με τους κλόουν, με τά ξωτικά και με τούς μάγους;
Ευρίσκει ό Χριστός κατάλυμα στήν Βουλή τών Ελλήνων; Υπάρχει τόπος γιά τον Σαρκωθέντα Λόγο στις καρδιές τών πολιτικών μας ανδρών, στις αποφάσεις τους και στούς νόμους, πού ψηφίζουν;
Εάν αποπειραθούμε με στοιχειώδη ειλικρίνεια, να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, τότε θα καταλήξουμε στήν θλιβερή διαπίστωση, ότι και σήμερα στήν πολύπαθη Πατρίδα μας παραμονές Χριστουγέννων, συνεχίζουμε κατά τά φαινόμενα και μιλάμε την γλώσσα της Βηθλεέμ:
– Δεν έχουμε χώρο γιά Σένα, Χριστέ, στήν οικογένεια.
– Δεν μπορούμε να Σε φιλοξενήσουμε στήν κοινωνική μας ζωή.
– Δεν έχουμε γιά Σένα κατάλυμα στούς νόμους μας και στα βουλευτήριά μας.
– Δεν έχουμε τόπο γιά Σένα μέσα στα σχολεία μας.
– Σε θέλουμε έξω από την προσωπική μας ζωή.
– Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας.
Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, όπως πάντοτε, υπάρχει καί σήμερα ή μικρή μαγιά, πού λαβώθηκε μεν, άλλά δεν πειράχτηκε θανάσιμα από τά μικρόβια του μισοκάλου, δηλαδή τά πάθη, τον ευδαιμονισμό, την φιλαυτία, την έκκοσμίκευση καί τον οικουμενισμό.
Αυτή ή μαγιά, μέ την χάρη τού Θεού, δίνει στις ημέρες μας τίς πρώτες μαρτυρίες, ότι ό Λαός μας, καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου επί έτη πολλά, άρχίζει τώρα καί βλέπει φως μέγα.
Αρχίζει καί δείχνει την απογοήτευση του από τίς φαύλες επιλογές τού παρελθόντος καί στρέφει σιγά-σιγά τίς ελπίδες του προς τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό.
Όσο γιά τούς συνανθρώπους μας εκείνους, πού φέρονται τάχα αδιάφορα ή ακόμα καί εχθρικά απέναντι στο γεγονός της Βηθλεέμ, φαίνεται πώς τώρα αρχίζουν κι αυτοί—κάτω από τίς απειλές του πορτοφολιού— να προβληματίζονται καί να συσπειρώνονται γύρω από άξιες πατροπαράδοτες, πού λησμονήθηκαν: την αλληλεγγύη, τό φιλότιμο, την συμπόνια, την ανθρωπιά. Άλλωστε—όπως έγραψε κάποιος—τώρα πού μας τελείωσαν τά λεφτά, τί μάς μένει εκτός από τον Χριστό, γιά να ακουμπήσουμε επάνω Του;
Ό πολυαγαπημένος μας Άγιος Παίσιος, σε κάποια από τά Χριστούγεννα πού μάς πέρασαν, είπε:
Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον. Άμα ό νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και τό μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εύχομαι ή καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και τό Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σάς δώσει όλες τις ευλογίες Του.
Καλά καί ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους μας.
