Εορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα, την Σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, που αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία του κόσμου, την πιο χαρμόσυνη αγγελία που ευαγγελίστηκαν οι ουρανοί στη γη. «Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε, καί ἂνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε. Σήμερον ὁρᾶται σαρκί, ὁ φύσει ἀόρατος, διά τόν ἂνθρωπον».
Εορτάζουμε ακόμη όλα τα ιστορικά γεγονότα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την Επιφάνεια του Υιού και Λόγου του Θεού στον κόσμο, τη Γέννησή του, την απογραφή, τα σπάργανα, την προσκύνηση των Μάγων και των Ποιμένων.
Στην Εκκλησία όλα αυτά τα γεγονότα τα βιώνουμε ως ένα αιώνιο σήμερα. Τα βιώνουμε λειτουργικά, ως παρόντα, μέσα στην ορθόδοξη παράδοσή μας. Τα βλέπουμε ως τετελεσμένα μέσα στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου.
Όλα συναιρούνται μέσα στο απολυτρωτικό έργο της Οικονομίας της Αγίας Τριάδος. Σε κάθε Θεία Λειτουργία ανακεφαλαιώνονται, σε επίπεδο μνήμης και ευχαριστίας, όλοι οι επιμέρους σταθμοί και τα γεγονότα που συνδέονται με το έργο της εν Χριστώ σωτηρίας.
Τα Χριστούγεννα συνδέονται ευρύτερα με το εορτολογικό θέμα του Πάσχα. Έχουν το κοινό σημείο της Συγκαταβάσεως του Θείου Λόγου. Και η Γέννηση του Χριστού είναι άκρα ταπείνωση, «ῥάκει καθάπερ βροτός σπαργανοῦται, ὁ τῆ οὐσίᾳ ἀναφής».
Λαμβάνει δούλου μορφήν ο Υιός και Λόγος του Θεού, πτωχεύει «ἳνα τῆ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτίσωμεν» (Β΄ Κορ. 8,9). Με τη Γέννησή Του αναλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, εκτός αμαρτίας, για να θεώσει το πρόσλημα.
Εορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα, «τό μέγα καί παράδοξον θαῦμα», εκκλησιαστικώς και θεοπρεπώς. Εδώ, στους Ιερούς Ναούς βλέπουμε τον τεχθέντα βασιλέα.
Ακούμε τους αγγέλους να ευαγγελίζονται χαράν μεγάλην στην οικουμένη. Συναντούμε την Θεοτόκο, την αειπάρθενο Παναγία μας, που μέσω αυτής ο Θεός επεδήμησε στους ανθρώπους και γίναμε κοινωνοί θείας φύσεως.
