Λίγες ημέρες πριν την εορτή της ελεύσεως του Θείου Βρέφους, πήγαινα στο ναό για το καθημερινό σαρανταλείτουργο.
Το φως της ημέρας δεν είχε κάνει την εμφάνισή του.
Να σου μέσα στο σκοτάδι ξεπροβάλλει η κυρά – Συμέλα. Κι’ αυτή για τον ίδιο προορισμό.
Χριστούγεννα, αναφωνεί μόλις με αντικρίζει.
Ναι, Χριστούγεννα, της λέω με την σειρά μου.
Πότε ήρθαν και φέτος δεν το κατάλαβα μου απαντάει.
Θα ανέβεις σήμερα στο αναλόγιο; με ρωτάει.
Επιβάλλεται της απαντώ.
Γνωρίζεις τι λένε τα ιερά γράμματα αυτές τις κοντινές ημέρες πριν την εορτή;
Τα ωραιότερα, αποκρίνομαι.
Τα πιο απλά και ταπεινά παραδείγματα μας διδάσκουν τα γράμματα των Χριστουγέννων.
Δηλαδή κυρά – Συμέλα!
Άκου τι μας έλεγαν οι συγχωρεμένοι οι γονείς μας τούτες τις ημέρες:
Στο σπήλαιο όπου στάλιαζαν τα κοπάδια, βρήκε κατάλυμμα “ο συνέχων πάσαν την κτίσιν”.
Τα άχυρα έγιναν στρώμα. Μέσα σε όλα αυτά τα απλά γεννήθηκε ο Άρτος της Ζωής.
Ο Θεός να μας αξιώσει κυρά – Συμέλα και του χρόνου. Αμήν.
