Μια φορά, ήταν τόσο δυνατή η επίθεσή τους και τόσα τραύματα της έδωσαν, που γονάτισε η μακαρία με πόνο στη γη και έμεινε εκεί για πολλές μέρες και νύχτες, με θερμή προσευχή και δάκρυα, παρακαλώντας τον Κύριο να την σπλαχνιστεί.
Βλέποντας ο Κύριος την μεγάλη ταπείνωση, τη θερμή προσευχή και την μοναδική άπειρη αγάπη της γι’ Αυτόν, όχι μόνο την απάλλαξε από τις επιθέσεις αυτές αλλά της έστειλε πιο πλούσια ακόμη τη θεία Χάρη.
Μια θεϊκή γαλήνη και ειρήνη πλημμύρισε την καρδιά της, κάνοντάς την να νιώθει τρισευτυχισμένη και ένα ουράνιο φως απλώθηκε τριγύρω της, που έδιωξε από κοντά της κάθε τι σκοτεινό και σατανικό.
Από τότε πλέον οι δαίμονες με φόβο και τρόμο την έβλεπαν, γιατί δεν μπορούσαν να πειράξουν την αγιασμένη ψυχή της.
Οι μεγάλοι αυτοί αγώνες και τα πολλά χαρίσματα της δεν επρόκειτο να μείνουν κρυφά. Το όνομά της γνωστοποιείται από τόπο σε τόπο, σ’ όλη την αυτοκρατορία και στην Κωνσταντινούπολη, τόσο γρήγορα, που όλοι θέλουν να την δουν και να πάρουν την ευχή της.
Άρχοντες και Συγκλητικοί, άνθρωποι του Παλατιού και αρχόντισσες, μικροί μεγάλοι, πλούσιοι και πτωχοί, έρχονται κοντά της για να ξεδιψάσουν από τα γεμάτα σοφία λόγια της.
Πολλές γυναίκες αφήνουν τα εγκόσμια και γίνονται μοναχές στο μοναστήρι της.
