Υπάρχουν πολλές αρετές με τις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να φθάσει στον ουρανό. Μια όμως ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες τόσο πολύ, ώστε να μην υπάρχει σύγκριση.
Την ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας βασίλισσα των αρετών, γιατί με αυτήν αξιώνεται ο κάθε άνθρωπος να συνομιλεί με Αυτόν τον Πλάστη και Θεό του. Μ’ αυτήν ο Θεός ακούει το πλάσμα Του και το γεμίζει με χάρη και ευσπλαχνία.
Οι άγιοί μας την υπεραγάπησαν και αγωνίστηκαν να την αποκτήσουν. Ήταν τόσο σημαντική γι’ αυτούς, γιατί ήξεραν ότι χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν σταθερά, όχι μόνο καμιά άλλη αλλά ούτε και κανένα θεϊκό χάρισμα.
Αυτή η αρετή είναι η προσευχή. Είναι έργο αγγελικό, γιατί στον ουρανό οι άγγελοι μόνο με αυτό το έργο καταγίνονται. Δοξάζουν και υμνούν τον Θεό διαρκώς.
Και στη γη αυτοί που θέλουν να ζουν σαν άγγελοι και να υμνούν το Θεό ακατάπαυστα, αυτή την αρετή αγαπούν και λατρεύουν.
Αυτήν την αρετή αγάπησε και η αγία Ειρήνη, η Ηγουμένη της Μονής του Χρυσοβαλάντου.
Προσευχόταν συνέχεια, μέρα και νύχτα. Πότε μέσα στο κελί της και πότε έξω, κατά τις νύχτες, κάτω από τον έναστρο ουρανό, του οποίου την ομορφιά και την απεραντοσύνη θαύμαζε.
Μια νύχτα, βγήκε από το κελί της για να προσευχηθεί, κατά τη συνήθεια της, σε μια πανέμορφη δασωμένη άκρη του μοναστηριού, που δυο μεγάλα κυπαρίσσια δέσποζαν σαν λαμπάδες στο φυσικό αυτό προσευχητάρι.
Δεν αντιλήφθηκε όμως και την παρουσία μιας άλλης μοναχής, που βρισκόταν και αυτή έξω εκείνη την ώρα, για κάποια δουλειά του μοναστηριού.
Σήκωσε τα χέρια της η αγία μας, όπως συνήθιζε στον ουρανό και άρχισε να προσεύχεται.
Σαν φωτιά, η αγάπη στον πολυαγαπημένο της Ιησού ανέβαινε στον ουρανό. Καιγόταν ολόκληρη από το θεϊκό έρωτα που είχε κυριεύσει τη ψυχή της.
Ένα θεϊκό άρωμα είχε ξεχυθεί ολόγυρά της και ο τόπος ευωδίαζε. Τα πόδια της δεν πατούσαν στη γη. Ήταν στον αέρα δυο πήχεις πιο ψηλά από το έδαφος.
Τα έχασε η αδελφή, που έμεινε να θαυμάζει την προσευχή της πνευματικής της Μητέρας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, δεύτερο θαύμα ήρθε να προστεθεί στο πρώτο.
Όση ώρα προσευχόταν, τα δυο πανύψηλα κυπαρίσσια που ήταν δεξιά και αριστερά της, έσκυψαν τις κορυφές τους στα πόδια της αγίας λες και ήθελαν να τα προσκυνήσουν.
Όταν τέλειωσε την προσευχή της, άγγιξε με τα ευλογημένα της χέρια τις κορυφές τους και τα ευλόγησε, κάνοντας πάνω τους το σημείο του σταυρού. Τότε εκείνα, αφού δέχτηκαν την ευλογία της αγίας, σήκωσαν τις κορυφές τους και πήραν την κανονική στάση.
Η μοναχή που ήταν εκεί, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της αυτό που έβλεπε. Για τρεις περίπου ώρες έβλεπε το παράξενο και θαυμάσιο αυτό θέαμα. Για να βεβαιωθεί πως ήταν η αγία Ηγουμένη της, έτρεξε γρήγορα στο κελί της να δει αν ήταν μέσα.
Όταν διαπίστωσε ότι ήταν πράγματι η Ειρήνη, την είχε πάρει είδηση και η αγία μας. Την παρακάλεσε τότε αυστηρά να μην το πει σε κανένα.
Αυτό με τα κυπαρίσσια δεν έγινε μόνο μια φορά αλλά τακτικά, όποτε η αγία μας προσευχόταν εκεί, δίπλα τους. Και αυτά, πάντοτε έσκυβαν ταπεινά τις κορυφές τους, για να δεχτούν την άγια της ευχή και ευλογία, λες και ήταν, μαζί με τις υπόλοιπες αδελφές, μέλη της αδελφότητας.
Μια νύχτα, που προσευχόταν εκεί με θερμή αγάπη στο μοναδικό έρωτα της καρδιάς της, τον πολυαγαπημένο της γλυκύ Ιησού και τα δάκρυα της μούσκευαν το έδαφος, με δυο μαντηλάκια που είχε μαζί της σκούπιζε τα πολλά πύρινα δάκρυα που ανέβλυζαν σαν από πηγή από τα μάτια της.
Γι’ αυτόν που αγαπά το Θεό με όλη του την καρδιά, δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένη στιγμή. Αυτήν ζούσε και η αγία μας. Μόλις τέλειωσε εκείνη τη νύχτα την ουράνια συνομιλία της με τον Κύριο της, γύρισε και είδε τα δυο κυπαρίσσια που περίμεναν υπομονετικά να τα ευλογήσει.
Τα χάιδεψε στοργικά και έδεσε από χαρά πάνω στις κορφές τους τα δυο δικά της μαντηλάκια.
Το πρωί με έκπληξη είδαν οι μοναχές τα δυο μαντηλάκια πάνω στις ψηλές κορφές των κυπαρισσιών και τα έχασαν. Ποιος άραγε μπόρεσε και κρέμασε τα δυο αυτά μαντηλάκια εκεί ψηλά, έλεγαν μεταξύ τους με απορία.
Δεν μπόρεσε να κρατήσει τότε το μυστικό η μοναχή εκείνη που είδε το θαυμάσιο αυτό θέαμα και το διηγήθηκε στις άλλες μοναχές. Όλες λυπήθηκαν πολύ που δεν τις ξύπνησε να δουν και αυτές το εξαίσιο τούτο θαύμα.
Λυπήθηκε όμως πολύ και η αγία μας, όταν έγινε γνωστό σε όλους το μυστικό της, και μάλωσε την αδελφή που την πρόδωσε. Με βαριά δε επιτίμια απαγόρευσε σε όλες, όσο αυτή θα ζούσε, να το μάθει και κάποιος άλλος.
