Με το θεάρεστο αυτό τρόπο, σαν επίγειος άγγελος, ζούσε η αγία Ειρήνη, όταν μια νύχτα, εκεί που προσευχόταν στον αγαπημένο της Ιησού, βλέπει έναν άγγελο Κυρίου να εμφανίζεται και να της λέει:
– Χαίρε δούλη του Θεού Ειρήνη. Με έστειλε ο Κύριος μας να σου πω ότι, τον ερχόμενο χρόνο, αφού εορτάσεις τον Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα, στις 28 του μηνός Ιουλίου, θα έρθεις να παρασταθείς στο θρόνο της Θεότητος.
Σαν άκουσε αυτά η αγία Ειρήνη, πλημμύρισε η καρδιά της από χαρά, γιατί ήρθε πλέον η ώρα που θα ήταν παντοτινά και αιώνια με τον γλυκύ της Ιησού.
Για τους αγίους, ο θάνατος είναι η πύλη της αιώνιας ευτυχίας και μακαριότητας, η ώρα που θα συναντήσουν Αυτόν που αγάπησαν και λάτρεψαν με όλη τους την ψυχή σ’ αυτή τη γη, γι’ αυτό και τον περιμένουν με χαρά.
Επί ένα χρόνο ζούσε με την προσδοκία πότε θα έρθει αυτή η ευλογημένη ώρα και στιγμή, που θα απολάμβανε τη μοναδική της αγάπη στον λατρεμένο της Σωτήρα.
Τα δάκρυα χαράς που ανέβλυζαν διαρκώς από τις πηγές των ματιών της, δεν ξέφυγαν από την προσοχή των αδελφών του μοναστηριού της. Άρχισαν να την ρωτούν πιεστικά τι συμβαίνει. Εκείνη όμως, δε θέλει ακόμα να τις λυπήσει λέγοντας τους αυτά που ο άγγελος της ανακοίνωσε για τον ερχόμενο θάνατο της.
Το είπε μονάχα σε μια αδελφή, με το όνομα Μαρία, που τη βοηθούσε στη διακυβέρνηση του μοναστηριού και την οποία θα αφήσει για διάδοχο της στην Ηγουμενία.
Οι αδελφές όμως αντιλαμβάνονται ότι η αγία μας ετοιμάζεται για το επικείμενο τέλος της. Κάθε μέρα τις συμβουλεύει και τις ευλογεί με μητρική στοργή, λες και θα φύγει από κοντά τους. Δάκρυα λύπης τρέχουν από τα πρόσωπα όλων.
