Ο ένας χρόνος κύλισε. Η εορτή του αγίου Παντελεήμονος έφθασε. Στο μοναστήρι γίνεται αγρυπνία.
Στην θεία Λειτουργία επικρατεί συγκίνηση και κατάνυξη. Όλες οι αδελφές έρχονται να πάρουν την ευχή της Ηγουμένης τους για να προσέλθουν στα Άχραντα Μυστήρια. Λες και είναι η τελευταία της θεία Λειτουργία.
Όλη η αδελφότητα είναι μαζεμένη γύρω από την υπέροχη αυτή πνευματική Μητέρα. Τέτοιες μητέρες δεν τις βρίσκεις εύκολα. Σπάνια εμφανίζονται στο ουράνιο πνευματικό στερέωμα, σαν υπέρλαμπρα άστρα, για να φωτίζουν και να οδηγούν απλανώς τους ανθρώπους.
Η 28η Ιουλίου του έτους 938 μ.Χ., έφθασε.
Εκείνη την ημέρα καμιά δεν θέλει να φύγει από κοντά της. Προαισθάνονται αυτό που θα συμβεί.
Η δούλη του Θεού δεν μπορεί να αντισταθεί στην τρυφερή αγάπη που της προσφέρουν τα πνευματικά της παιδιά, και τους αποκαλύπτει τότε αυτό που ο άγγελος την πληροφόρησε, για το θάνατο της.
Ξεσπούν όλες σε σπαρακτικά δάκρυα. Ο πόνος και η αβάσταχτη θλίψη απλώνεται σ’ όλο το μοναστήρι.
Τα λόγια της πέφτουν σαν πολύτιμη βροχή στις διψασμένες ψυχές τους. Η αγία του Θεού τις συμβουλεύει για τελευταία φορά και τους λέει:
– Σήμερα, αγαπημένα μου παιδιά, φεύγω απ’ αυτό τον κόσμο και δεν θα με βλέπετε πλέον, γιατί θα πάω κοντά σ’ Εκείνον που αγάπησε μοναδικά η καρδιά μου. Αφήνω για Ηγουμένη την αδελφή σας Μαρία.
Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Θα σας κυβερνήσει θεάρεστα. Αγωνιστείτε με όλη σας την καρδιά να περπατήσετε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, όπως μας παραγγέλλει ο Κύριος, για να κερδίσετε τον Παράδεισο.
Μισήσετε ότι είναι πρόσκαιρο και μάταιο και αγαπήσετε με όλη σας την καρδιά τις άγιες αρετές αλλά προπάντων την θεία προσευχή. Η αγάπη και η ταπείνωση ας είναι τα δυο φτερά, με τα οποία θα πετάτε ψηλά στον ουρανό.
Η καρδιά σας να είναι δοσμένη στον αγαπημένο μας Ιησού. Τίποτε άλλο να μην υπάρχει εκεί, εκτός από την άγια Του μορφή.
