Ἁγίασε ἡ σύζυγος τοῦ Πιλάτου, ἡ Πρόκλα, ἐνῶ ὅλα ἦταν ἐναντίον αὐτῆς τῆς πορείας της, καθώς ἦταν σύζυγος αὐτοῦ πού καταδίκασε τόν Χριστό.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ πόρτα τοῦ ἁγιασμοῦ εἶναι ἀνοιχτή γιά ὅλους, σέ ὅποιες συνθῆκες κι ἄν ζεῖ κανείς, σέ ὅποιο περιβάλλον κι ἄν βρίσκεται, ὅποιες ὑποχρεώσεις κι ἄν ἔχει.
Ἀλλά ὅσο κι ἄν ἔχει ἀνοιχτά τά μάτια του ὁ ἄνθρωπος, ἄν δέν ἐπέμβει ὁ Θεός, εἶναι χαμένος καί ἁπλῶς ψάχνει τήν πόρτα τοῦ ἁγιασμοῦ.
Ὅμως ἐπεμβαίνει ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί τήν ἀνοίγει, ὅπως ἔκανε καί στή σύζυγο τοῦ Πιλάτου. Καί τό κάνει κατά ἕναν εἰδικό τρόπο, ὅταν ὡς Θκλεός γνωρίζει ὅτι ἐμεῖς θά μποῦμε σ᾿ αὐτόν τόν δρόμο τοῦ ἁγιασμοῦ.
Ἄσχετα ἄν τυπικά εἴμαστε χριστιανοί, ἀδελφοί μου, ἄν τελικά χωλαίνουμε ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως, ἄν δέν προκόπτουμε καί σάν νά μή βρήκαμε ἀκόμη τόν δρόμο τοῦ ἁγιασμοῦ, νά μήν ἔχουμε τήν παραμικρή ἀμφιβολία ὅτι κάτι φταίει σ᾿ ἐμᾶς.
Ἀπόσπασμα ἀπό τούς λόγους τοῦ π. Συμεών Κραγιοπουλου
