«…Χάθηκες!!… περάσαμε λίγο να σε δούμε… τι καλό ετοιμάζεις τώρα;..» σαν να τους ακούω… Ήταν κι οι δυο τους χαρούμενοι, δεν τόλμησα να τους πω κάτι απ’ τα δικά μου κι ας είχα τόσα…
Πριν λίγα χρόνια, είχαμε πει «καληνύχτα» και πριν ξημερώσει, ταξίδεψαν γι αλλού… Δεν ξέρω πόσο μείναμε έτσι οι τρεις μας, μα αμίλητοι, τα είπαμε όλα!…
Σήμερα, Σάββατο των ψυχών, έπιασα κουβεντούλα με τον πατέρα και τη μητέρα, μέσα από ένα παλιό θυμιατήρι, το λιβανάκι του με το καρβουνάκι που τσιτσίριζε, ζωγραφισμένα σ’ ένα κομμάτι ξύλο, έτσι για να μου θυμίζει τον δικό τους φωτεινό κόσμο.
Ελάχιστο αντίδωρο στη μνήμη τους!!…
Χρήστος Π. Γαρουφαλής
