Τελώνου και Φαρισαίου σήμερα.
Ταπείνωση και Υποκρισία.Συγχώρεση και Σκληροκαρδία.
Όπως στην αρχή της ζωής του Ηρακλή μπήκαν μπροστά οι δύο δρόμοι, της αρετής και της κακίας, έτσι κι εδώ μπαίνουν μπροστά μας οι δύο δρόμοι για να διαλέξουμε.
Αν έχουμε διαλέξει, τότε σίγουρα θα δούμε με την παραβολή αυτή σε ποιο δρόμο βρισκόμαστε, για να κάνουμε αυτοκριτική και να αλλάξουμε πορεία. Ο δρόμος για το Πάσχα άνοιξε.
Με την ταπείνωση γίνεσαι Θεός. Με την υποκρισία τα χάνεις όλα. Ταπείνωση σημαίνει χαμήλωμα, παραδοχή του λάθους, αυτομεμψία, μια υγιής και θεμιτή αυτοκτονία του εγωισμού μας.
Ταπείνωση σημαίνει να παίρνεις πάνω σου την αμαρτία όλου του κόσμου, την άγνοια, την κακία, την πονηρία, τη διαστροφή και να ζητάς συγγνώμη εκ μέρους όλων, για το καλό όλων.
Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του όλη την ανθρωπότητα, όλη την ανθρώπινη φύση. Αν διαχωρίζει τον εαυτό του από τους καλούς ή τους κακούς, τότε γίνεται Φαρισαίος.
Είπε κάποτε ο Φαρισαίος: “Εγώ δεν είμαι σαν κι αυτόν τον Τελώνη…”
Η ανθρώπινη φύση είναι μία. Αν νιώθουμε ως άτομα, τότε κοιτάζουμε να προοδεύσουμε πέρα ή και κόντρα στους άλλους. Αν νιώθουμε πρόσωπα, τότε εργαζόμαστε για το καλό των άλλων.
Η πρώτη κίνηση επιστροφής ωστόσο είναι ο Θεός. Η προσευχή. Η αποκατάσταση της σχέσης με την ίδια τη ζωή. Η ανάπαυση της συνείδησης. Δεν υπάρχει αλλαγή χωρίς Εκείνον.
Ο Τελώνης, λέει ο Χριστός, χτυπούσε τα στήθια του! Η προσευχή του είχε πόνο και βία. Δεν ήταν λίγες κουβέντες από μέσα του. Το πένθος ξεχείλιζε και δε ντρεπόταν που το έδειχνε.
Έτσι κάνει όποιος αγαπάει. Δε σκέφτεται πως θα φανεί στους άλλους. Θέλει πίσω τη ζωή του, την χαρά του, την υγεία του. Κάνει τα πάντα για να τη βρει. Ακόμα και ρεζίλι γίνεται.
Οι υποκριτές τον κατηγορούν. Τον θεωρούν μίζερο και ψυχαναγκαστικό. Δεν κατανοούν τη συμπεριφορά του. Τους εκθέτει. Δεν τον θέλουν στον κόσμο τους.
Γι’ αυτό η Εκκλησία των Αγίων, των ασκητών και των μαρτύρων μας καλεί σήμερα σε μια έξοδο: αντί να φορέσουμε μια μάσκα και να διασκεδάσουμε, να τη βγάλουμε και να κλάψουμε.
Η επιλογή είναι δική μας. Καλό Τριώδιο!
