Εὐαγγέλιον ΙΕ΄Λουκᾶ (Ζακχαίου) Λουκᾶ ιθ΄ 1-10
«Μία θαυμαστή ἀλλαγή»
«Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός » (Λουκᾶ ιθ΄ 10)
Ἡ θαυμαστή μεταστροφή ἑνός ἀρχιτελώνη εἶναι τό θέμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἡ περίπτωση τοῦ Ζακχαίου ἀποδεικνύει πολύ καθαρά καί ζωηρά τήν ἀλλαγή, πού εἶναι δυνατόν νά πραγματοποιηθεῖ στήν ψυχή ἑνός ἀνθρώπου.
Μία ἀλλαγή πού μπορεῖ νά γίνει σέ κάθε ἄνθρωπο ἀρκεῖ νά πιστέψει καί νά θέλει νά σωθεῖ. Αὐτήν τήν μεταστροφή θα παρακολουθήσουμε στήν συνέχεια μέσα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή.
Ὁ Ζακχαῖος πρίν συναντηθεῖ μέ τόν Κύριο.
Ὁ Ζακχαῖος ἕνας ἄνθρωπος μικροῦ ἀναστήματος καί σωματικοῦ ἀλλά καί πνευματικοῦ ἦταν ἀρχιτελώνης. Τελῶνες ἦταν αὐτοί πού ἐνοικίαζαν ἀπό τήν ρωμαϊκή διοίκηση τό δικαίωμα νά εἰσπράττουν τούς φόρους τῶν ὑπηκόων. Πολλές φορές αὐτοί μεταβαλλόνταν σέ ἅρπαγες καί ἄδικους.
Διακρίνονταν γιά τήν ἀπληστία τους. Ὁ λαός τούς ἀπεστρεφόταν. Τούς θεωροῦσαν ὡς χειρότερους τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ζακχαῖος ὡς ἀρχιτελώνης εἶναι φυσικόν νά ὑπερέβαλε καί νά προεξῆρχε σέ ἁρπαγές καί πάσης φύσεως ἀδικίες γιά τήν συλλογή τῶν φόρων.
Ἦταν πλούσιος καί ζητοῦσε νά δεῖ τόν Χριστό. Εἶχε ἐπιθυμία νά γνωρίσει τόν Χριστό. Αὐτή ἡ ἐπιθυμία φαίνεται, πώς ἦταν διακαής καί ἰσχυρός πόθος. Διότι, ἐπειδή ἦταν μικρόσωμος καί ἐμποδιζόταν ἀπό τόν ὄχλο νά δεῖ τόν Χριστό, ἔτρεξε καί ἀνέβηκε σέ ἕνα δέντρο, ὥστε νά ἐπιτύχει τό ποθούμενον.
Αὐτή ἡ ἐπιθυμία ἀποδεικνύει, ὅτι μολονότι ἦταν ἀδίστακτος κλέπτης καί ἄδικος εἶχε μέσα του μία σπίθα καλωσύνης, ἡ ὁποία συντηροῦνταν καί ἔγινε φανερή μέ τήν ἐπιθυμία ἤ καί τήν περιέργεια πού εἶχε νά γνωρίσει τόν μεγάλο Διδάσκαλο.
Ὁ Ζακχαῖος μετά τήν συνάντηση μέ τόν Χριστό.
Ὁ Ζακχαῖος μετεβλήθει σέ φιλάνθρωπο καί ἐλεήμονα ἄνθρωπο. Ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν φιλαργυρία του. Θέλησε τήν ἀποκατάσταση τῶν ἀδικηθέντων καί τήν ἀποζημίωση τῶν ληστευθέντων. Ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν ἀπληστία, τήν ἀδικία, τήν κλοπή, τόν ἐγωϊσμό, τήν φιλαυτία.
Γεύθηκε τίς ἄφθαρτες χάριτες ἀπό τήν πηγή τους.
Ἔγινε ἕνας φιλότιμος ἄνθρωπος πού ἀγάπησε ἐκεῖνον πού κατέβηκε ἕως ἐμᾶς μέ σάρκα. Διακρινόταν γιά τήν βέβαιη γνώμη του, τήν σταθερή ἀπόφασή του. Ἐνῶ ζοῦσε ἀπομονωμένος καί κυνηγημένος ἀπό τούς ἀνθρώπους μεταβλήθηκε σ’ ἕνα εὐθαρσή καί μέ παρρησία ἄνθρωπο.
Παρουσιάσθηκε δίκαιος καί διέλυσε τόν ὀνειδισμό τῶν γογγυσμῶν πρός τόν Κύριο πού ἔλεγαν, «ὅτι εἰσῆλθε νά διαμείνει στό σπίτι ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου » ἀφοῦ ἀπέδωσε νομίμως τετραπλάσια τά μέ ἐκβιασμό συναχθέντα.
Ὁ Ζακχαῖος ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό κακό, ἀλλά καί ἔπραξε τό ἀγαθό διανέμοντας τά ὑπάρχοντά του στούς πτωχούς. Ἔτσι ὁλοκλήρωσε τήν ἀλλαγή πού συντελέσθηκε κατά τήν συνάντηση του μέ τόν Κύριο.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐλευθερωτής καί τελειωτής τῶν ἀνθρώπων
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ἐκεῖνος, πού προεκάλεσε αὐτή τήν θαυμαστή ἀλλαγή στόν χαρακτῆρα καί τήν ζωή τοῦ Ζακχαίου. Ὁ Κύριος μας μέ τήν τακτική του, τήν ζωοποιό χάρη του ἐπέδρασε ἐπάνω στήν ψυχή τοῦ Ζακχαίου.
Αὐτός τόν ἐλευθέρωσε ἀπό τήν ἀπληστία του. Ὁ Χριστός τοῦ χάρισε τήν γενναιότητα νά προχωρήσει ταχύτατα στήν μεταστροφή του. Ὁ Χριστός τόν ἀνέδειξε σέ τηρητή τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Θά πρέπει ὅμως νά ἀναγνωρίσουμε, ὅτι ὅλα αὐτά κατορθώθηκαν ἐπειδή στήν ψυχή τοῦ Ζακχαίου ὑπῆρχε ἡ μικρά ζωηρή φλόγα τῆς γνωριμίαςτου μέ τόν Χριστό.
Μάλιστα, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὁ Ζακχαῖος ἄν καί ποθοῦσε νά γνωρίσει τόν Χριστό ἐν τούτοις ἐμποδιζόταν, ἀναχαιτιζόταν ὑπο τῆς θείας χάριτος, ἐπειδή ἦταν συνεδεδεμένος μέ τόν πλοῦτο.
Ὅταν ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν προσήλωση του στόν πλοῦτο, ἡ ψυχή του δέχθηκε τήν θεία ἐπίσκεψη καί ἐκδηλώθηκε μέ πανηγυρικώτατο τρόπο ἡ μεταστροφή του.
Ἀδελφοί μου
Ἡ περίπτωση τοῦ Ζακχαίου εἶναι πρότυπο τῆς μεταστροφῆς κάθε ἀνθρώπου. Ἐξ αὐτῆς μποροῦμε νά ἐξαγάγουμε τά κάτωθι συμπεράσματα:
1. Γιά τήν μεταστροφή τοῦ ἀνθρώπου ὥστε ἀπό ἄνθρωπος ἁμαρτωλός νά μετατραπεῖ σέ ἄνθρωπο εὐσεβείας καί πίστεως εἶναι ἀπαραίτητη ἡ θεία χάρις καί ἡ συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου.
2. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν ἀποκόπτεται ἀπό τήν ἁμαρτωλή συνήθειά του, τόσο καθυστερεῖ ἡ θεία χάρις νά συντελέσει τό θαυμαστό ἔργο της. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἀρνεῖται καί δέν συγκατατίθεται, τόσο τόν πλησιάζει καί τόν καταλαμβάνει ἡ θεία χάρις.
3. Μόνο ὁ Χριστός ἔχει τήν δύναμη νά λυώνει τήν σκληρότητα τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν νά τίς κάνει εὐαίσθητες καί δεκτικές τῆς ἀγάπης. Σ’ αὐτόν ἄς ἐμπιστευθοῦμε καί τήν δική μας ἀλλαγή ἐάν τό ποθοῦμε καί τό ἐπιθυμοῦμε.
Τήν ἀλλαγή τῶν παγωμένων ἀπό τά πάθη καρδιῶν μας καί τήν μεταστροφή μας ὥστε τό μόνο πού θά ἐπιθυμοῦμε καί θά ποθοῦμε νά εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου στήν ζωή μας καί στήν ψυχή μας τό ὁποῖο καί εὔχομαι σέ ὅλους σας.
Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου – Ι.Μητρόπολη Καισαριανής
