«Ὅλῃ προθυμίᾳ, πόθῳ προσέδραμες
Χριστῷ, τήν πρίν τῆς ἁμαρτίας, ὁδόν
ἀποστραφεῖσα …» (Κατανυκτικός ὕμνος Μεγ.Κανόνος)
Κατά τήν σημερινή Ε’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προβάλλει ὡς ὑπόδειγμα καί πρότυπον ἀληθινῆς μετανοίας τήν Ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία.
Ἡ Ὁσία Μαρία σύμφωνα μέ τό ἱερό Συναξάρι τῆς τελευταίας αὐτῆς Κυριακῆς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὅταν ἦταν δώδεκα ἐτῶν, ξέφυγε ἀπό τούς γονεῖς της καί, ἀφοῦ ἔφθασε στήν Ἀλεξάνδρεια, ἔζησε ἄσωτη ζωή γιά 17 χρόνια.
Ἔπειτα, ἀφοῦ παρακινήθηκε ἀπό τήν περιέργεια, ταξίδευσε μαζί μέ πολλούς ἄλλους προσκυνητές στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά παρευρεθῆ στή γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε σέ κάθε εἶδος ἀκολασίας, ἠθικῶν παρεκτροπῶν καί ἀνηθικότητας, καί πολλούς παρέσυρε στόν βυθό τῆς ἀπωλείας.
Ἐνῷ δέ ἤθελε νά εἰσέλθη στήν Ἐκκλησία, κατά τήν ἡμέρα καί ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, αἰσθάνθηκε τρεῖς καί τέσσερες φορές κάποια ἀόρατη δύναμι, πού τήν ἐμπόδιζε νά εἰσέλθῃ στόν Ἱερό Ναό, ἐνῷ τό πλῆθος τοῦ λαοῦ πού ἦταν μαζί της ἀνεμπόδιστα ἔμπαινε.
Ἀφοῦ πληγώθηκε στήν καρδιά της ἀπό τό γεγονός αὐτό, ἀποφάσισε νά ἀλλάξῃ ζωή καί νά ἐξιλεώσῃ τόν Θεό μέ τήν μετάνοια. Καί ἔτσι, ἀφοῦ ξαναγύρισε στήν Ἐκκλησία, μπῆκε εὔκολα σ’ αὐτή.
Μόλις δέ προσκύνησε τό Τίμιο Ξύλο, ἀναχώρησε τήν ἴδια ἡμέρα ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, διαπέρασε τόν Ἰορδάνη, εἰσῆλθε στά ἐνδότερα τῆς ἐρήμου καί ἔζησε μέσα σ’ αὐτή 47 χρόνια ζωή σκληρότατη καί ὑπέρ ἄνθρωπον, προσευχόμενη «μόνη μόνῳ Θεῷ».
Περί δέ τά τέλη τῆς ζωῆς της, ἀφοῦ συνάντησε κάποιον ἐρημίτη, πού ὀνομάζονταν Ζωσιμᾶς, καί τοῦ διηγήθηκε ἀπό τήν ἀρχή τή ζωή της, τόν παρεκάλεσε, νά τῆς μεταφέρη τά Ἄχραντα Μυστήρια γιά νά κοινωνήση, πρᾶγμα τό ὁποῖο καί ἔκανε ἐκεῖνος τήν ἐρχόμενη χρονιά, κατά τήν Μεγάλη Πέμπτη.
Τό δέ ἑπόμενο ἔτος ὅταν ἐπανῆλθε πάλιν ὁ Ἱερομόναχος Ζωσιμᾶς, τήν βρῆκε νεκρή, ξαπλωμένη πάνω στή γῆ καί γράμματα κοντά της, πού ἔλεγαν τά ἑξῆς : «Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψε ἐδῶ τό σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανα τήν ἴδια μέρα, πού ἐκοινώνησα τά Ἄχραντα Μυστήρια. Νά εὔχεσαι γιά μένα». Ἡ κοίμησίς της προσδιορίζεται στό ἔτος 318 μ.Χ.
Ἡ ἱερή Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁμιλεῖ εὔγλωττα γιά τήν ριζική καί συγκλονιστική μετάνοια τῆς Ὁσίας Μαρίας. Θά παρουσιάσωμε ἕνα ἐπίλεκτο ὕμνο, τό Ἐξαποστειλάριο :
«Ὑπόδειγμα μετανοίας, σέ ἔχοντες πανοσία, Μαρία Χριστόν δυσώπει, ἐν τῷ καιρῷ τῆς Νηστείας, τοῦτο ἡμῖν δωρηθῆναι˙ ὅπως ἐν πίστει καί πόθῳ, σέ ᾄσμασιν εὐφημῶμεν».
Καί ἡ μετάφρασις :
Ἔχοντες ἐσένα ὡς ὑπόδειγμα μετανοίας, Ὁσία Μαρία, πού ξεπερνᾶς στήν ὁσιότητα τούς ἄλλους Ἁγίους, παρακάλεσε θερμά τόν Χριστό, μέσα στόν καιρό τῆς Νηστείας νά μᾶς δωρήση αὐτό τό χάρισμα τῆς μετανοίας. Ἔτσι, μέ πίστι καί πόθο θά σέ ἐγκωμιάζουμε μέ τά ἱερά ᾂσματα.
Ἄς εὐχαριστήσωμε τόν φιλάνθρωπο Κύριο καί Θεό μας, πού χρησιμοποιεῖ τήν καλή θέλησι τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἀκόμη καί ἐκείνου πού ἔχει πολύ βεβαρημένη τή συνείδησί του μέ σοβαρές παραβάσεις καί παραβιάσεις τοῦ θείου νόμου καί τοῦ ἁγίου θελήματός του καί ὁδηγεῖ στό λιμάνι τῆς σωτηρίας μέ τόν σωτήριο δρόμο τῆς ἀληθινῆς μετανοίας. Ἄς ἔχει δόξα τό Πανάγιο Ὄνομά Του.Ἀμήν.
† Ὁ Κ.Σ.
