ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀς χαίρεσαι. Ἁγία Ὀρθοδοξία, εὐφραίνου. Ὁ Νυμφίος σου ἔρχεται καθήμενος σέ υἱόν ὑποζυγίου ὅπου γίνεται βασιλικός θρόνος.
Ἀς βγοῦμε νά τόν προϋπαντήσουμε, νά δοῦμε τήν δόξα Του, νά τιμήσουμε τήν θριαμβευτική εἴσοδό Του, ὅπου ἔρχεται μαζί καί ἡ σωτηρία μας. Ντροπιάζονται οἱ δαίμονες. ἡ κατάρα λύεται, ὁ δράκοντας συντρίβεται. Ὁ Μεσσίας καθισμένος σέ ἕνα πουλάρι, ὡς σέ βασιλικό θρόνο, καταργεῖ γιά πάντα τά εἴδωλα.
Γι΄ αὐτό οἱ οὐρανοί νά ἀγάλλεσθε, ἄγγελοι ὑμνεῖτε, οἱ ἐκκλησίες νά ἔχετε χάρη, οἱ ἱερεῖς νά δοξολογεῖτε τόν Κύριο τῆς δόξης καί μαζί μέ τά ἀθῶα παιδιά, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι νά ψάλλετε τό ὡσαννά, τόν ὕμνο πού ψάλλουν οἱ ἄγγελοι στό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἀλήθεια, σεβαστή γερόντισσα, ποιός ἔβαλε στά ἀθῶα στοματάκια τῶν νηπίων αὐτόν τόν ὑπέροχο ὕμνο, αὐτήν τήν ἀποκάλυψη;
Μά τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. «Ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον» μᾶς λέγει ὁ ἀγαθός Παράκλητος. Καί ἐμεῖς τώρα κρατᾶμε στά χέρια τά σύμβολα τῆς νίκης, τά βάια καί ἀνοίγουν τίς εἰσόδους τῶν ψυχῶν μας, νά εἰσέλθει ὁ αἰώνιος βασιλέας Χριστός. Ὡσαννά πού σημαίνει, σῶσον ἡμᾶς ὁ ἐν ὑψίστοις Θεός.
Γιορτάζει ἡ ἐκκλησία μας ὡς ἀνοιξιάτικο κρίνο τοῦ Παραδείσου, ὅπου ὁ Ἰησοῦς, τό πραγματικό ἀνθισμένο κρίνο δέν κρίνει ἀλλά σώζει τόν κόσμο.
Εὐλογημένος εἶναι αὐτός πού ἔρχεται ὡς ἕνας ἀπό ἐμᾶς κατά τήν ἀνθρωπίνη φύση Του, καί θά ἔλθει πάλι ὡς Θεός-Θεάνθρωπος μέ μεγάλη δόξα, δορυφορούμενος ἀπό ὅλες τίς οὐράνιες ταξιαρχίες τῶν ἀγγέλων.
Αὐτή εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, σέ τούτη τή σημερινή ἑορτή. Αὐτός εἶναι ὁ ἐρχομός τοῦ βασιλέα τῶν βασιλέων στην ἁγία Σιών, παλιά καί τώρα. Αὐτή εἶναι ἡ λαμπρή ἔλευση τοῦ δημιουργοῦ τῶν ἀπάντων μέ τήν πάνδημη συμμετοχή τοῦ λαοῦ Του σ΄ αὐτήν τήν δεσποτική ἑορτή.
Γι΄ αὐτό τώρα σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅλος ὁ λαός, ὅλη ἡ ὀρθοδοξία, ὅλη ἡ ὄμορφη καί ἁγία πατρίδα μας, ἀς βγοῦμε νά τόν προϋπαντήσουμε καί ὁ ὀρατός καί ὁ ἀόρατος κόσμος, ὁλόκληρη ἡ δημιουργία Του καί οἱ προφῆτες πού προηγήθηκαν καί προεφήτευσαν τήν σημερινή γιορτή καί οἱ ἀπόστολοι πού τήν κήρυξαν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί οἱ πατέρες καί οἱ διδάσκαλοι καί ὅσοι ἀκολουθοῦμε τήν ἁγία πομπή καί συμφωνοῦμε ὡς πρός τήν πίστιν πρός τόν Θεόν καί τήν ἁγίαν παράδοση τῶν πατέρων μας, με ἕνα στόμα, μιά καρδιά ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, νά βροντοφωνάξουμε: Γλυκύτατε, Ἰησοῦ Χριστέ ποτέ δέν θά σέ ἀρνηθοῦμε, ποτέ δέν θά σέ άποχωριστοῦμε, ἀλλά θά βαδίσουμε μαζί, σύν Θεῷ καί στά ἄχραντα Πάθη καί στήν Ἀνάσταση.
Γνωρίζουμε ὄτι εἶσαι ὁ βασιλιάς τῶν οὐρανῶν, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, πού ἧρθες νά μᾶς σώσεις ἀπό τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο, τό θάνατο. Εἶσαι τό ἀθῶο θύμα, ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ καί ἐμεῖς εἴμαστε ἁμαρτωλοί.
Ἐντούτοις, ἐσένα πιστεύουμε, ἐσένα ἀγαπᾶμε καί ποτέ δέν θά ποῦνε τά χείλη μας, ὅπως οἱ ἐχθροί Σου τό « ἆρον ἆρον σταύρωσον Αὐτόν », ἀλλά πάντοτε θα κηρύττουμε τήν Θεότητἀ Σου, τήν ἀθωότητἀ Σου καί τήν θυσία Σου γιά μᾶς.
Σέ εὐχαριστοῦμε Κύριε. Ἀμήν.
