Ο Άγιος Ιουστίνος του Τσέλιε έλεγε ότι «αυτός ο κόσμος, αυτοί οι κόσμοι, αυτό το σύμπαν, αυτά τα αναρίθμητα σύμπαντα είναι ο μεγαλοπρεπής ναός του Θεού και οι άνθρωποι το εικονοστάσι του».
«Το ανθρώπινο γένος επί γης δεν είναι τίποτα άλλο από το πλουσιότερο εικονοστάσι του Θεού».
Κάθε μα κάθε άνθρωπος, λοιπόν, και εικόνα στο εικονοστάσι του Θεού.
Η Εικονομαχία (726-843), δεν ήταν απλά ή δεν ήταν μόνο μια συγκεκριμένη περίοδος πολιτικοθρησκευτικής διαμάχης που συντάραξε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και απείλησε τη συνοχή της.
Η μεταπτωτική ζωή είναι μια διαρκής εικονομαχία που, λόγω της αμαρτίας, αμαυρώνει την εικόνα του Θεού μέσα μας, αποκαθηλώνει την εικόνα μας από το προαναφερόμενο εικονοστάσι.
Όμως, η ζωή είναι και κάτι άλλο. Κάτι δυναμικό και ανώτερο. Είναι εργαστήρι αποκατάστασης της φθοράς των εικόνων, εν μετάνοια. Η ζωή της αγιότητας, της ένωσης με τον μόνο άγιο Ιησού Χριστό, είναι μια διαρκής και ατελεύτητη Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Είναι η διαρκής μέριμνα αναστήλωσης της εικόνας του Θεού μέσα μας και αποκατάστασης του κοσμικού εικονοστασίου του μεγαλοπρεπούς ναού Του.
Χρόνια πολλά, χρόνια αναστήλωσης.
