1. Ποτέ αιχμάλωτοι στα πάθη
Κυριακή του Ασώτου σήμερα καϊ ή άγία μας ‘Εκκλησία μας καλεί νά θυμηθοΰμε τήν περιπέτεια του νέου έκείνου ό όποιος θέλησε νά ζήσει έλεύθερος, μακριά άπό τό σπίτι τοϋ πατέρα του, καί τελικά κατέληξε νά γίνει ένας έλεεινός δοϋλος.
Ωστόσο, τό δράμα τοΰ άσώτου υίοΰ έπαναλαμβάνεται στή ζωή κάθε άνθρώπου ό όποιος στό όνομα τής έλευθερίας περιφρονεί τις έντολές τοΰ Θεοϋ καί τελικά καταλήγει νά καταντήσει δοϋλος τών παθών καί τών κατώτερων έπιθυμιών του.
Αύτό άκριβώς τό σημείο ύπογραμμίζει ό άπόστολος Παύλος στό σημερινό άποστολικό άνάγνωσμα λέγοντας: «Πάντα μοι έξεστιν, άλλ’ ού πάντα συμφέρει- πάντα μοι έξεστιν, άλλ’ ούκ έγώ έξουσιασθήσομαι ύπό τίνος»· δηλαδή είμαι έλεύθερος νά τά κάνω όλα, δέν συμφέρουν όμως όλα. Όλα είναι στήν έξουσία μου, άλλά έγώ δέν θά έξουσιαστώ καί δέν θά γίνω δοϋλος σέ τίποτε.
Μακάρι αύτό τό σάλπισμα τής έλευθερίας νά τό άκουγαν όλοι οί άνθρωποι οί όποιοι, ένώ έπιθυμοϋν νά ζοϋν χωρίς φραγμούς, τελικά καταντούν αιχμάλωτοι σέ τρομερές έξαρτήσεις: στό άλκοόλ, τό κάπνισμα, τά ναρκωτικά ή σέ άλλες άμαρτωλές συνήθειες καί κοσμικές έπιδράσεις.
Ας μή μάς παρασύρουν λοιπόν τά συνθήματα τοϋ κόσμου πού μάς καλούν νά ζήσουμε έλεύθεροι άπό τά «μή» καί τά «πρέπει», νά άποδεσμευθοϋμε άπό τούς δήθεν περιορισμούς πού θέτει ό νόμος τοϋ Θεού. Ό νόμος τοϋ Θεοϋ όχι μόνο δεν μας στερεί την ελευθερία, αλλά στην πραγματικότητα είναι αυτός που περιφρουρεί την ελευθερία μας και μας ασφαλίζει.
2. Ο έμψυχος ναός
Στή συνέχεια ό άπόστολος Παύλος, προκειμένου νά άποδείξει ότι ή ζωή τοΰ χριστιανού είναι έντελώς άσύμβατη μέ τήν πορνεία καϊ κάθε είδους άνηθικότητα, όμιλεΐγιά τό άνθρώπινο σώμα καϊ άποκαλύπτει τή μοναδική άξία καϊ ιερότητα του: «Ούκ οϊδατε ότι τό σώμα ύμών ναός τοϋ έν ύμϊν Αγίου Πνεύματος έστιν;» έρωτά- δέν ξέρετε ότι τό σώμα σας είναι ναός τοϋ Αγίου Πνεύματος, τό Όποιο κατοικεί μέσα σας καϊ Τό έχετε λάβει άπό τόν Θεό;
Απευθύνεται σέ χριστιανούς ό Άπόστολος καϊ τούς ύπενθυμίζει ότι άπό τή στιγμή πού δέχθηκαν τό άγιο Βάπτισμα καϊ σφραγίστηκαν μέ τό άγιο Χρίσμα, τό σώμα τους έγινε κατοικητήριο τοϋ Αγίου Πνεύματος.
Καθώς μάλιστα κοινωνούν τό Σώμα καϊ τό Αίμα τοϋ Κυρίου, γίνονται σύσσωμοι καϊ σύναιμοι Χριστού καϊ συνεπώς τά μέλη τοϋ σώματος τους είναι μέλη τοϋ Χριστού. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, νά χρησιμοποιήσουν αύτά τά μέλη γιά τή διάπραξη άμαρτίας;
Είναι συγκλονιστικός ό συλλογισμός τοϋ θεοπνεύστου Αποστόλου. Είναι ά- σύλληπτο τό ύψος στό όποιο άνεβάζει ό πανάγαθος Θεός τό πλάσμα Του, τόν άνθρωπο. Έρχεται καϊ κατοικεί έντός του καϊ καθιστά τό σώμα του άγιο θυσιαστήριο, ναό έμψυχο, άσυγκρίτως ιερότερο άπό τούς άψυχους χειροποίητους ναούς.
Ας τιμούμε λοιπόν καϊ άς σεβόμαστε τό σώμα μας πού άγιάζεται μέ τά Μυστήρια τής ‘Εκκλησίας μας καϊ άς τό χρησιμοποιούμε πάντοτε άνάλογα μέ τις ύψηλές προδιαγραφές τοΰ Πλάστη του καϊ τόν τελικό σκοπό του, πού είναι ή συμμετοχή του στή δόξα τοϋ Θεοϋ.
3. Aπελεύθεροι Χριστού
Ωστόσο κάποιοι, προκειμένου νά δικαιολογήσουν τις παρεκτροπές τους, προβάλλουν τήν ένσταση: «Τό σώμα μου είναι δικό μου. ‘Εχω λοιπόν τό δικαίωμα νά τό χρησιμοποιώ όπως θέλω καϊ αισθάνομαι καλύτερα». Είναι όμως έτσι;… Ό άπόστολος Παϋλος δίνει κατηγορηματική τήν άπάντηση: «Ούκ έστέ έαυτών- ήγοράσθητε γάρ τιμής»· δέν άνήκετε στόν έαυτό σας, διότι εξαγορασθήκατε μέ τίμημα βαρύ, μέ τό άτίμητο Αίμα τοϋ Χριστοϋ.
Ναί, οφείλουμε νά τό παραδεχθούμε: Δέν άνήκουμε στόν έαυτό μας, άλλά στόν Πλάστη καϊ Δημιουργό μας, στόν Σωτήρα καϊ Λυτρωτή μας. ‘Εκείνος μάς έπλασε καϊ μάς χάρισε τή ζωή.
Δικό Του δώρο είναι καϊ ή έλευθερία μας, τήν όποία όμως χάσαμε μέ δική μας ύπαιτιότητα, καθώς ύποδουλωθήκαμε στήν άμαρτία. Άλλά πόσο φιλάνθρωπος είναι ό Κύριος! Μάς έξαγόρασε άπό τή δουλεία τής άμαρτίας μέ τό πανάγιο Αίμα Του!
Αφού λοιπόν και ή φυσική και ή πνευματική μας ζωή είναι δώρο τοΰ Θεοϋ, μέ ποιό δικαίωμα άπαιτοϋμε νά ορίζουμε μόνοι μας τή ζωή μας; Πώς τολμούμε νά άσχημονοϋμε στό μυστήριο τής ζωής ή νά έπεμβαίνουμε μέ φονικές μεθόδους, όπως π.χ. ή έκτρωση;
“Οσοι είμαστε συνειδητοί χριστιανοί οφείλουμε νά άποφεύγουμε κάθε αισχρή πράξη πού γίνεται μέ τό σώμα καϊ νά άποδιώκουμε κάθε πονηρή σκέψη καϊ έπιθυμία άπό τήν ψυχή μας, διότι άναγνωρίζουμε ότι δέν oρίζουμε τόν έαυτό μας.
Είμαστε «άπελεύθεροι Κυρίου» (Α’ Κορ. ζ 22)! Τήν έλευθερία μας τή χρωστάμε σ’ ‘Εκείνον. Τοϋ οφείλουμε λοιπόν άπόλυτη ύπακοή καϊ αιώνια εύγνωμοσύνη και άγάπη!
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
