ΚΑΝΟΝΑΣ ΖΩΗΣ
1. Δέν πᾶνε χαμένοι οἱ κόποι μας
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ ἀπαιτεῖ θυσίες. Γιὰ νὰ μείνει κανεὶς πιστὸς στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ὀφείλει νὰ ἀγωνιστεῖ σκληρά, νὰ χαλιναγωγήσει τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες του, νὰ στερηθεῖ ἀνέσεις καὶ κοσμικὲς ἀπολαύσεις.
Ἴσως ὅμως ἔρθει κάποτε ὡς πειρασμὸς ὁ λογισμός: Ἄραγε ἀξίζει ὅλος αὐτὸς ὁ ἀγώνας; Θὰ πιάσουν τόπο αὐτοὶ οἱ κόποι καὶ οἱ θυσίες;
Στὸν ἐπικίνδυνο αὐτὸ λογισμὸ ποὺ θέλει νὰ μᾶς κλονίσει τὴν πίστη καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀπελπισία, ἔρχεται σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ ἀπαντήσει φέροντας ὡς ἀπόδειξη τοὺς κόπους καὶ τοὺς ὀνειδισμοὺς τοὺς δικούς του καὶ ὅλων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων: «Εἰς τοῦτο καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι».
Ἔχουμε στη ρίξει τὶς ἐλπίδες μας στὸ ζωντανὸ Θεό, γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς κι ἐμεῖς ὑπομένουμε κόπους στὸ ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ δεχόμαστε ὀνειδισμοὺς καὶ ἐμπαιγμοὺς καὶ ὕβρεις.
Στὰ μάτια τοῦ κόσμου φαίνονται ἀνόητοι ὅσοι θυσιάζουν χρόνο καὶ κόπο, καὶ τὴ ζωή τους ἀκόμη, γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς πίστεως.
Παρομοίως, μὲ τὴν κοσμικὴ λογική, σήμερα θεωρεῖται παραλογισμὸς τὸ νὰ προχωρεῖ κάποιος στὴ δημιουργία οἰκογένειας, καὶ μάλιστα πολύτεκνης, νὰ ἐργάζεται μὲ τιμιότητα καὶ δικαιοσύνη, νὰ ζεῖ μὲ ἐγκράτεια καὶ φόβο Θεοῦ.
Κι ὁπωσδήποτε οἱ παραπάνω ἐπιλογὲς κοστίζουν. Ὡστόσο, ἂς μὴν ἀπογοητευόμαστε! Τὴν πίστη μας τὴ στηρίζουμε ὄχι σὲ ἀνθρώπους ἢ ψεύτικες ἰδεολογίες ἀλλὰ στὸν ἀληθινὸ Θεό, στὸν Σωτήρα Χριστό.
Ἐλπίζουμε στὸν παντεπόπτη Κύριο ὁ Ὁποῖος βλέπει τὸν ἀγώνα μας, μετράει τὸ κάθε βῆμα μας, ζυγίζει τὴν προθυμία καὶ τὴ διάθεσή μας καὶ ἐρευνᾶ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας. Γι’ αὐτὸ καὶ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι οἱ κόποι μας δὲν πᾶνε χαμένοι!
2. Τὸ παράδειγμα διδάσκει
Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τὸν νεαρὸ μαθητή του, τὸν Τιμόθεο, νὰ διδάσκει τοὺς πιστοὺς ὄχι μόνο μὲ τὸν λόγο του ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ παράδειγμά του: «Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ».
Νὰ γίνεσαι ὑπόδειγμα τῶν πιστῶν καὶ στὰ λόγια σου καὶ στὴ συμπεριφορὰ ποὺ θὰ ἔχεις στὶς συναναστροφὲς μαζί τους, καὶ στὴν ἀγάπη ποὺ θὰ δείχνεις πρὸς ὅλους, καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ποὺ θὰ ζεῖς μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ στὴν πίστη καὶ στὴν ἁγνότητα καὶ κα θα ρότητα τῆς ζωῆς σου.
Πράγματι, τὸ πιὸ ἀποτελεσματικὸ μέσο διδασκαλίας εἶναι τὸ παράδειγμα. Ὅσοι ἀσχολούμαστε μὲ τὸ ἔργο τῆς ἀγωγῆς εἴτε ὡς γονεῖς εἴτε ὡς δάσκαλοι ἢ καθηγητές, διαπιστώνουμε καθημερινὰ ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ ξέρουν καὶ διακρίνουν τὸ γνήσιο καὶ τὸ ἀληθινό.
Φωτογραφίζουν τὴν κάθε κίνησή μας. Ἐξετάζουν προσεκτικὰ πῶς διαχειριζόμαστε τὶς ἐντάσεις ποὺ παρουσιάζονται στὴν καθημερινότητά μας.
Σημειώνει ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους Τρεῖς Ἱεράρχες ποὺ ἑορτάζουμε τὶς μέρες αὐτές, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Τόν διδάσκαλον, καὶ φθεγγόμενον, καὶ σιγῶντα, καὶ ἀριστοποιούμενον, καὶ πᾶν ὁτιοῦν ποιοῦντα, δῆλον εἶναι δεῖ, καὶ ἀπὸ τοῦ βήματος, καὶ ἀπὸ τοῦ βλέμματος, καὶ ἀπὸ τοῦ σχήματος, καὶ ἀπὸ πάντων ἁπλῶς».
Αὐτὸς ποὺ διδάσκει τοὺς ἄλλους καὶ ὅταν μιλάει καὶ ὅταν σιωπᾶ καὶ ὅταν τρώει καὶ ὅταν κάνει ὁτιδήποτε ἄλλο, πρέπει νὰ φανερώνεται ὡς τέτοιος, νὰ διακρίνεται καὶ ἀπὸ τὸ βάδισμά του καὶ ἀπὸ τὸ βλέμμα του καὶ ἀπὸ τὴν ἐμφάνισή του καὶ ἀπὸ ὅλα γενικῶς (P.G. 58, 670 καὶ ΕΠΕ 11Α, 496).
Ἂς ἀγωνιζόμαστε, λοιπόν, κι ἂς εἴμαστε προσεκτικοὶ σὲ ὅλα, ὥστε μὲ τὸ παράδειγμά μας νὰ ἐπιδροῦμε θετικὰ στὸ περιβάλλον μας.
3. Νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει ἰδιαίτερα στὸ θέμα τῆς μελέτης τῶν Γραφῶν· «πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει», γράφει στὸν Τιμόθεο καὶ συνεχίζει: «Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι».
Δηλαδὴ νὰ ἐπιδίδεσαι μὲ ζῆλο καὶ ἐπιμέλεια στὴν ἀνάγνωση τῶν Ἁγίων Γραφῶν… Νὰ μελετᾶς αὐτὰ ποὺ σοῦ γράφω. Ὁλόκληρη ἡ σκέψη σου καὶ ἡ ὕπαρξή σου νὰ εἶναι μέσα σ’ αὐτά.
Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ προτροπὴ τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου «ἐν τούτοις ἴσθι». Δὲν προτρέπει τὸν μαθητή του ἁπλῶς νὰ μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τοῦ συνιστᾶ ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του νὰ φωτίζεται καὶ νὰ κατευθύνεται ἀπὸ τὰ θεῖα λόγια.
Ὅταν μελετοῦμε τὴν Ἁγία Γραφὴ ἢ τοὺς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων, δὲν ἀρκεῖ μιὰ ἐπιφανειακὴ ἀνάγνωση. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐμβαθύνουμε, νὰ διεισδύουμε στὸ πνεῦμα τῶν Γραφῶν καὶ τῆς Παραδόσεως, νὰ ἐγκολπωνόμαστε τὸ βίωμα ποὺ μᾶς μεταδίδουν.
Ἂς παρακαλοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ νὰ μᾶς φωτίζει κι ἂς προσπαθοῦμε νὰ διατηροῦμε στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας τὰ θεῖα λόγια ποὺ μελετοῦμε. Τότε θὰ ἁγιάζεται ὅλη ἡ ὕπαρξή μας, καὶ ἡ ζωή μας θὰ ἀσκεῖ θετικὴ ἐπίδραση καὶ στὸ περιβάλλον μας.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
