Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
1. Ζωή μας ὁ Χριστός!
Εἶναι ἐντυπωσιακὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ὁμιλεῖ θεωρητικὰ γιὰ τὴ διδασκαλία Του ἢ ἁπλῶς γιὰ τὸ πέρασμά Του ἀπὸ τὴ γῆ. Ὁ λόγος Του μεταγγίζει ζωὴ καὶ δύναμη. Φανερώνει βαθιὰ πίστη καὶ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ.
Αὐτὸ τὸ αὐθεντικὸ βίωμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἐκφράζουν τὰ λόγια μὲ τὰ ὁποῖα ἀρχίζει ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή: «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ».
Ὁ Χριστός, ὁ αἴτιος καὶ χορηγὸς τῆς πνευματικῆς ζωῆς μας, θὰ φανερωθεῖ στὴ Δευτέρα Του Παρουσία ὡς ἔνδοξος Κριτὴς καὶ Βασιλεύς, καὶ τότε κι ἐσεῖς, οἱ πιστοὶ χριστιανοί, μαζὶ μ’ Αὐτὸν θὰ φανερωθεῖτε δοξασμένοι.
Πόσο ἔντονα νιώθει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴ σχέση του μὲ τὸν Χριστό! Τὸν ὀνομάζει «ἡ ζωὴ ἡμῶν»!… Πράγματι, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή μας! Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ἡ αἰτία καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας. Καὶ χριστιανικὴ ζωὴ σημαίνει ἀκριβῶς τὸ νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Αὐτὸς νὰ φωτίζει τὸν νοῦ μας, νὰ ἐνδυναμώνει τὴ θέλησή μας, νὰ ἁγιάζει τὴν καρδιά μας. Νὰ αἰσθανόμαστε τόσο ἔντονα τὸν σύνδεσμό μας μαζί Του, ὥστε νὰ ἔχουμε διαρκὴ τὴν ἀναφορά μας σ’ Ἐκεῖνον.
Νὰ ἐπικαλούμαστε τὸ ἅγιο ὄνομά Του, νὰ ἐπικοινωνοῦμε μαζί Του μὲ τὴν προσευχή, νὰ ρυθμίζου-με τὶς πράξεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας σύμφωνα μὲ τὸ δικό Του θέλημα, νὰ προσδοκοῦμε τὴ Βασιλεία Του καὶ τὴν αἰώνια ζωὴ κοντά Του.
Τότε θὰ μποροῦμε νὰ ἐπαναλαμβάνουμε μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο: «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός»· λοιπὸν δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιὸς δηλαδὴ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός (Γαλ. β΄ 20).
2. Νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου
Ὅμως, γιὰ νὰ ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός, ὀφείλουμε νὰ νεκρώσουμε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο. Αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς»· δηλαδὴ νεκρῶστε τὰ μέλη σας ποὺ ἐπιθυμοῦν τὶς γήινες ἀπολαύσεις καὶ ἡδονές. Νεκρῶστε κάθε πάθος καὶ ὑποδούλωση στὸ κα κό, κάθε κακὴ ἐπιθυμία.
Ὅταν βαπτιστήκαμε καὶ γίναμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ζήσαμε ἀκριβῶς αὐτὴ τὴ νέκρωση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάσταση σὲ νέα ζωή. «Ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» (Ρωμ. ς΄ 3)· ὅσοι βαπτισθήκαμε μὲ πίστη στὸν Ἰη σοῦ Χριστὸ συνταυτίζοντας τὴν ὕπαρξή μας μ’ Αὐτόν, γίναμε μὲ τὸ βάπτισμα μέτοχοι τοῦ σταυρικοῦ Του θα νά του, καὶ ὁ παλαιός μας ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας σταυρώθηκε καὶ πέθανε, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς πάνω στὸ Σταυρό.
Θαφτήκαμε λοιπὸν μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, ἀλλά, ὅπως ἀκριβῶς Ἐκεῖνος ἀναστήθηκε, ἔτσι κι ἐμεῖς ἀναστηθήκαμε, ἀναγεννηθήκαμε μέσα στὴν κολυμβήθρα, ὥστε νὰ ζήσουμε νέα, ἐνάρετη καὶ ἁγία ζωή.
Αὐτὴ τὴ νέα ζωή, τὴν ὁποία ἀρχίσαμε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, καλούμαστε νὰ τὴ συνεχίσουμε καὶ νὰ τὴ διατηρήσουμε. Ἡ ἀναγεννημένη ζωὴ τοῦ Πνεύματος εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ πάθη τὰ ὁποῖα κατονομάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πλεονεξίαν… ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν».
Εἶναι ἀπαραίτητο διαρκῶς νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ νεκρώνουμε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ τὶς κακὲς ἐπιθυμίες τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό, ὥστε ὅλη ἡ ζωή μας νὰ κατευθύνεται ἀπὸ Ἐκεῖνον.
3. Ζωὴ χωρὶς διακρίσεις
Ὁ πιστὸς χριστιανὸς ζεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία νέα, ἀναγεννημένη ζωή, ἡ ὁποία συνίσταται στὴ μυστικὴ ἕνωσή του μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς ὅμως ὁ σύνδεσμος τοῦ κάθε πιστοῦ μὲ τὸν Χριστὸ συνεπάγεται καὶ τὴν ἑνότητα ὅλων τῶν πιστῶν μεταξύ τους.
Ἔτσι στὴν Ἐκκλησία ζοῦμε τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καὶ ἑνότητα ποὺ καταργεῖ κάθε φυλετικὴ διαφορὰ ἢ κοινωνικὴ ἀνισότητα. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀ κροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός».
Δὲν ὑπάρχει πλέον διάκριση Ἕλληνα καὶ Ἰουδαίου, περιτμημένου Ἰσραηλίτη καὶ ἀπερίτμητου ἐθνικοῦ, βάρβαρου καὶ Σκύθη, δούλου καὶ ἐλεύθερου, ἀλλὰ καὶ ἐθνικότητα καὶ καταγωγὴ καὶ ἀξί ω μα καὶ τὰ πάντα εἶναι ὁ Χριστός, ὅπως καὶ μέσα σ’ ὅ λους τοὺς πιστοὺς πάλι εἶναι ὁ Χριστός.
Ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ φυλετικὲς διακρίσεις, ἐθνικιστικὲς ἐξάρσεις καὶ ἄλλες κοινωνικὲς ἢ πολιτικὲς διαιρέσεις. Μέσα στὴν Ἐκκλησία εἴμαστε ἕνα σῶμα. Σῶμα Χριστοῦ, μὲκεφαλὴ Ἐκεῖνον ποὺ ἀποτελεῖ τὸ Α καὶ τὸ Ω τῆς ζωῆς. Αὐτὸν ποὺ εἶναι «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι» . Ἡ μόνη ἐλπίδα καὶ εὐ τυχία μας στὸ τώρα καὶ στὸ ἐπέκεινα.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
