Γνωρίζοντας ο Χριστός ότι το τέλος της επίγειας ζωής του πλησιάζει έλεγε στους μαθητές του διάφορες συμβουλές κατά την ώρα του Μυστικού δείπνου στο Υπερώο της Ιερουσαλήμ. (Υπερώο = υψηλός τόπος. Ας παρομοιάσουμε εκείνο τον υψηλό τόπο που έγινε ο Μυστικός δείπνος με τον υψηλό ουρανό, την Άνω Ιερουσαλήμ όπου εκεί γίνεται η Ουρανία Λειτουργία από τον ίδιο το Χριστό με τους Αγγέλους του)
Το τροπάριο αυτό μας μεταφέρει νοερά εκεί την ώρα που ο Θεάνθρωπος μυσταγωγούσε τους μαθητές του. Όταν ακούω αυτό το τροπάριο νιώθω σαν να είμαι κι εγώ παρών σε μια γωνιά του δωματίου μαζί με τους μαθητές δοξάζοντας τον Θεό για τις δωρεές που μου χάρισε. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κρατήσω την ρίγη της συγκίνησης και αυτό θέλω να το μοιραστώ μαζί σας γιατί η Ορθοδοξία είναι βίωμα και όχι κάτι άψυχο και μουσειακό…
Καλή Ανάσταση !
****
«Μυσταγωγῶν σου, Κύριε, τοὺς μαθητάς, ἐδἰδασκες λέγων Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεὶς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ κόσμου Μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου λύτρον ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ, ἐμὲ μιμεῖσθε ὁ θέλων πρῶτος εἶναι ἔστω ἒσχατος ὁ δεσπότης ὡς ὁ διάκονος μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος».
Κύριε, θέλοντας νὰ μυήσεις τοὺς μαθητὲς στὸ θεῖο σου μυστήριο, τοὺς δίδασκες, λέγοντας: Ὢ φίλοι μου, προσέχετε κανένας φόβος νὰ μή σᾶς χωρίσει ἀπὸ ἐμένα• γιατί ἂν πάσχω, τὸ κάνω γιὰ τὸν κόσμο• νὰ μὴ σκανδαλίζεστε μὲ τὴ διαγωγή μου, ἐπειδὴ δὲν ἦλθα νὰ ἐξυπηρετηθῶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ τοὺς ὑπηρετήσω καὶ νὰ δώσω τὴ ζωή μου λύτρο ἐξαγορᾶς τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία (καὶ τὸ διάβολο). Ἐάν, λοιπόν, εἶστε φίλοι μου, νὰ μιμεῖσθε τὸ παράδειγμά μου• ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, ἂς εἶναι ὁ τελευταῖος• ὁ δεσπότης, ἂς εἶναι ὅπως ὁ διάκονος (ὄχι βέβαια μὲ λειτουργικὴ ἔννοια). Μείνετε, λοιπόν, μαζί μου, γιὰ νὰ καρποφορήσετε βότρυ (σταφύλι)• διότι ἐγὼ εἶμαι ἡ ἄμπελος τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
