Οι ιεροί Ευαγγελιστές αναφέρουν ότι μπήκε καθισμένος πάνω σ᾽ ένα ταπεινό ζώο, δηλαδή σ᾽ ένα ονάριο. Κάθισε πάνω στο ονάριο, για να διαλύσει την εικόνα ενός φανταστικού Μεσσία.
Οι μαθητές κι ο κόσμος είχαν πλάσει για τον Κύριο μια αντίληψη διαφορετική από την πραγματικότητα. Βλέποντας τα υπερφυσικά θαύματα που έκανε, νόμισαν πως βρήκαν τον κατάλληλο για να πολεμήσει τους Ρωμαίους και να αποκαταστήσει το βασίλειο του Ισραήλ στην παλαιά του δόξα.
Οι προσδοκίες τους ήταν πως ο Χριστός «αὐτός ἐστίν ὁ μέλλων λυτρούσθαι τὸν ἰσραήλ» (Λουκ. κδ´ 21). Απέναντι σ᾽ όλα αυτά ο Χριστός ήταν αυστηρός. Οι άνθρωποι ήθελαν ψωμί υλικό, ενώ ο Χριστός τους μιλούσε για τη βρώση τη μένουσα.
Ήθελαν τον Χριστό μεγαλοπρεπή, ισχυρό και ακατανίκητο, ενώ ο Κύριος εμφανίζεται στην είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα ταπεινός, πράος και ησύχιος. Αντί για πολεμοχαρή ηγέτη είδαν να εισέρχεται ο μετριοπαθής.
Ο Χριστός κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας έδειξε «ἂκραν μετριοπάθειν», διδάσκοντας τους ανθρώπους να μην υπερηφαενύονται στους επαίνους και να μην επιζητούν περισσότερα από τα αναγκαία.
Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2002
