Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες φυσιογνωμίες, δύο ψυχικές καταστάσεις, δύο πράξεις:
Μία γυναίκα έρχεται να αλείψει την κεφαλή του Ιησού με πανάκριβα μύρα κι ένας μαθητής, ο Ιούδας, προδίδει τον Διδάσκαλο.
Αυτές οι δύο πράξεις δεν είναι ασύνδετες μεταξύ τους, γιατί ο ίδιος μαθητής διαμαρτύρεται γι΄ αυτή την ολοφάνερη σπατάλη.
Το γεγονός μας το διηγείται το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (26:6-16). Για το Μύρον της Γυναικός επικαλούμεθα κείμενο που βρίσκεται στο αρχείο μας, του Μακαριστού Μητροπολίτου πρώην Πατρών κυρού Νικοδήμου, ενώ, η περίπτωση του Ιούδα είναι τόσο τρομερή και σκοτεινή που δεν τολμούμε να διεισδύσουμε σ΄ αυτή και να την εξηγήσουμε.
Ας κρατήσουμε όμως μια φράση από την ακολουθία του Νυμφίου της χθεσινής Μ. Τρίτης: «…καπηλεύων ο δεινός Ιούδας την φιλόθεον χάριν…». Είναι δυνατόν να καπηλευτούμε τη χάρη, αφού πρώτα έχουμε γεμίσει από αυτή.
Και πόσοι δεν είναι οι χριστιανοί που στη διάρκεια της ζωής τους έχουν πει στο κυρίαρχο πάθος τους – τη σάρκα, το χρήμα, το εγώ-: «είμαι έτοιμος να πουλήσω τον Ιησού. Πες μου τι θα μου προσφέρεις και εγώ θα σου τον παραδώσω»
