Νεκρωμένοι
«Και εσταύρωσαν Αυτόν»
(Μάρκ. ιε’ 1-41, Κολασ. γ’ 1-5)
Μεγάλη Παρασκευή
Σταύρωσις
Το μεγαλύτερο έγκλημα της Ιστορίας. Ο άνθρωπος σταυρώνει τον Θεό του, αφού προηγουμένως τον γελοιοποίησε.
«Ίδε ο Άνθρωπος».
Ο άνθρωπος ο ξεπεσμένος, όπως τον κατήντησε η αμαρτία.
Δείχνοντας ο Πιλάτος τον Ιησούν, έδειχνε στην πραγματικότητα την ξεπεσμένη ανθρωπότητα όπως την ανέλαβε ο Θεός Λόγος. Φτωχέ άνθρωπε! Η ιστορία του Ιησού, δείχνει την απύθμενη φτώχεια σου μπροστά στον απύθμενο δικό του πλούτο. Και ο Θεός επιμένει. Θέλει να σε ανεβάσει.
Θέλει να σου παρουσιάσει το μέγεθος του εγκλήματός σου για να φανή ο πλούτος της δικής του αγαθότητος στη συγχώρησή.
Απ’ αυτά ακριβώς τα φλογισμένα στο σταυρό χείλη του, δόθηκε η άφεσις. Και από την λογχισμένη του πλευρά, βγήκε η «καινή» του ανθρώπου «κτίσις». Εμείς τον σταυρώσαμε, κι απ’ τις ωδίνες που του προκαλέσαμε γέννησε τη σωτηρία μας.
Ένας διάσημος ζωγράφος σ’ ένα πίνακά του με θέμα την Αποκαθήλωσι του Ιησού, ανάμεσα στα πρόσωπα που αποκαθηλώνουν το νεκρό σώμα του Κυρίου, έβαλε και το δικό του. Όταν ρωτήθηκε, απήντησε ότι και αυτός με τον τρόπο της ζωής του είχε πολλά καρφιά μπήξει στο Σώμα του Χριστού.
Φτωχή ψυχή!, Ήσουν και συ εκεί όταν σταύρωναν τον Χριστό.
Τα μάτια σου τώρα γέμισαν δάκρυα. Ζήτησες ταπεινά συγνώμην. Έλα λοιπόν και συ να νεκρωθής μαζί με τον Ιησούν.
«Απεθάνετε, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ… Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης…»
Να νεκρωθώ, Κύριε, στην αμαρτία, αυτό λαχτάρησε η θεϊκή Σου Καρδιά!
Απολυτίκιον. Ήχος δ’.
Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου, τω τιμίω Σου αίματι. τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς, την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών, δόξα Σοι.
