Γρηγόρης Γ. Καλύβας
«….οι δε εκραύγασαν άρον , άρον σταύρωσαν αυτόν . Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος .Τον βασιλέα υμών σταυρώσω ; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς : ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα . Ήταν δε Παρασκευή του Πάσχα και η ώρα περίπου έκτη.
Λέγει δε ο Πιλάτος στους Ιουδαίους: Να ο βασιλιάς σας. Τότε εκείνοι άρχισαν να φωνάζουν . Άρον Άρον σταύρωσον αυτόν… Τότε ο Πιλάτος παρέδωσε τον Ιησού να σταυρωθε..ί.» . ( Ιωάνν.19.14-16 ).
Αυτά μόλις μια εβδομάδα μετά την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα επί πώλου όνου και τον λαό να τον υποδέχεται κρατώντας στα χέρια του φοίνικες και φωνάζοντας «Ωσαννά εν τις υψίστης ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» !!!
Τον δόξαζαν και τέσσερεις μέρες μετά φώναζαν «Άρον, Άρον, Σταύρωσον Αυτόν», ξεχνώντας τον δρόμο της Αγάπης, της Ταπείνωσης και της Σωτηρίας που τους δίδαξε.
Ο όχλος ξεσπούσε σε παραλήρημα ενθουσιασμού . «Εσείσθη πάσα η πόλις» , γράφει ο Ευαγγελιστής . Δονούσε η κραυγή «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
Ο Χριστός όμως δεν παρασύρεται από τις επευφημίες του κόσμου. Γνωρίζει ότι τον ενθουσιασμό του εύκολα μπορεί να διαδεχθεί η αποστροφή και η εγκατάλειψη. Το «ωσαννά» ακολουθεί το «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν».
Τι μεσολάβησε γι΄ αυτήν την μεταστροφή ; Ήταν προγραμμένο (Θεία οικονομία) να γίνει έτσι ώστε να αποκαλυφθεί η βούληση του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου από την πτώση και την αμαρτία μέσω της σταύρωσης ;
Ερωτήματα στα οποία η Αγία του Χριστού Εκκλησία δια των ιερών κειμένων της δίνει απαντήσεις και εξηγεί τα πως και τα γιατί βοηθώντας μας να κατανοήσουμε δια της πορείας του Χριστού προς τον Γολγοθά , την απέραντη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο δείχνοντάς δια του οδοδείκτη Χριστού τον δρόμο προς την αυτογνωσία και τη σωτηρία του .
Η Κυριακή των Βαίων λοιπόν είναι γεμάτη συμβολισμούς . Και για την Ελληνική Ορθοδοξία αποτελεί την έναρξη του Μεγαλοβδόμαδου όπου στις εκκλησίες εξιστορούνται τα γεγονότα της πορείας του Ιησού προς τον Γολγοθά και την σταύρωσή του .
Την ημέρα αυτή , των Βαίων δηλαδή , γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.
Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε.
Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Η υμνολογία της γιορτής από την Εκκλησία
Η υμνολογία της εκκλησίας για την μεγάλη αυτή θύμηση του γεγονότος της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είναι πλούσια και αξίζει να την ακούσουμε και κυρίως να την μελετήσουμε .
Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Τῷ θρόνῳ ἐν οὐρανῷ, τῷ πώλῳ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐποχούμενος, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν Ἀγγέλων τὴν αἴνεσιν, καὶ τῶν παίδων ἀνύμνησιν, προσεδέξω βοώντων σοι· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος, τὸν Ἀδὰμ ἀνακαλέσασθαι.
Ἐπειδὴ ᾍδην ἔδησας ἀθάνατε, καὶ θάνατον ἐνέκρωσας, καὶ Κόσμον ἀνέστησας, βαΐοις τὰ νήπια ἀνευφήμουν σε Χριστέ, ὡς νικητὴν κραυγάζοντά σοι σήμερον.
Ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυΐδ· οὐκέτι γάρ φησι, σφαγήσονται βρέφη διὰ τὸ βρέφος Μαριάμ, ἀλλ’ ὑπὲρ πάντων νηπίων καὶ πρεσβυτῶν, μόνος σταυροῦσαι, οὐκέτι καθ’ ἡμῶν χωρήσει τὸ ξίφος· ἡ σὴ γὰρ πλευρὰ νυγήσεται λόγχῃ· ὅθεν ἀγαλλόμενοι φαμέν· Εὐλογημένος εἶ ὁ ἐρχόμενος, τὸν Ἀδὰμ ἀνακαλέσασθαι.
Ἐπὶ πώλου ὄνου εἰς τὴν Σιών, εἰσῆλθες Σωτήρ μου, ὑπὸ παίδων καὶ τῶν βρεφῶν, αἰνούμενος Λόγε, τὸ Ὠσαννὰ βοώντων, εὐλογητὸς ὁ ἥκων, σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.
