“Δακρύων μοι παράσχου, Χριστέ, ρανίδας, τον ρύπον της καρδίας μου καθαιρούσας, ως άν ευσυνειδότως, κεκαθαρμένος, πίστει προσέρχωμαι, και φόβω, Δέσποτα, εν τη μεταλήψει των θείων Δώρων σου.
Εις άφεσιν γενέσθω μοι των πταισμάτων το άχραντόν σου Σώμα και θείον Αίμα, εις Πνεύματος Αγίου τε κοινωνίαν, και εις αιώνιον ζωήν, φιλάνθρωπε, και παθών και θλίψεων αλλοτρίωσιν.”
Από την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως
