Είπε γέρων:
“Δεν ξέρω αν μπορώ να τον σηκώσω…!Είναι στιγμές που τον νιώθω… ιδιαίτερα βαρύ.
Όχι επειδή το υλικό του είναι ασηκωτο… αλλά επειδή πάνω του πέφτουν κι άλλα βάρη…που τον κάνουν ενίοτε δυσβάσταχτο.
Κι άλλα καρφιά…!
Κι άλλο αίμα…!
Κι άλλες φωνές…!
Κι άλλες ειρωνίες…!
Κι άλλος Γολγοθάς…!
Κι όμως…όλα αυτά αποτελούν την ομορφιά και τα στολίδια του, διότι χωρίς αυτά…δεν θα είχε καμία αξία.
Όσο πιο βαρύς… τόσο πιο ευεργετικός .Όσο πιο μεγάλος… τόσο πλησιάζει τα κράσπεδα του ουρανού.Όσο πιο πορφυρός… τόσο πιο λαμπρός γίνεται .
Κι όσο περνά ο καιρός…. τόσο το φώς της Αναστάσεως γίνεται ολοένα και πιο προσιτό”.
π.Γεώργιος Πέτρ.
