Θυμόμαστε τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου μας, αυτά που υπέστη για την σωτηρία μας. Την σύλληψη, την δίκη, την καταδίκη, τα βασανιστήρια, τον εμπαιγμό και τον εξευτελισμό, το μοίρασμα των υπαρχόντων Του, την εγκατάλειψή Του από όλους, την Σταύρωση, τις βλασφημίες, τις προκλήσεις, τον θάνατο και την Ταφή Του.
Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί το αποκορύφωμα της Δόξας Του, γιατί επάνω σ’ αυτόν νίκησε τον θάνατο της ανυπακοής, συγχώρεσε τους ανθρώπους που τον θανάτωσαν, υπέμεινε τα πάντα και πέθανε από αγάπη προς εμάς.
Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας προσωπικά για τον καθένα μας.
Είναι Αυτός ο οποίος καλεί τον καθέναν μας να μην ταυτίσει τη ζωή του με τους σταυρωτές, μ’ αυτούς που συνεχίζουν να αμαρτάνουν, αλλά με τον ληστή, να μετανιώσει για τα λάθη του, να Τον αποδεχτεί ως Σωτήρα, να σταυρώσει με τη σειρά του τις αμαρτίες του και να αναστηθεί για να ζήσει αιώνια μαζί Του.
Ένας όμορφος λόγος λέει: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αυτό θέλει ο Χριστός από μας, να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία για να ζήσουμε αιώνια κοντά Του.
