Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, ἡ πιό τραγική ὥρα τῆς ἀνθρωπότητας. Κι ἐμεῖς μπροστά στόν ᾿Εσταυρωμένο, πού δέν ἔπαψε ποτέ νά μᾶς ἀγαπᾶ κι ἄς Τόν ἔχουμε πολλές φορές προδώσει. Πολλά μᾶς βαραίνουν, περισσότερα μᾶς κουράζουν, μᾶς ἀποθαρρύνουν καί μᾶς ἀποπροσανατολίζουν.
῾Ωστόσο, εἴμαστε κάτω ἀπό τόν Σταυρό παραστάτες καί μάρτυρες τοῦ Θείου Πάθους. ῎Ας προσέξουμε, ὅμως, τούτη τήν ἔσχατη ὥρα. Καλούμαστε νά πάρουμε θέση εἴτε μέ τόν ὄχλο, εἴτε μέ τόν ᾿Ηγαπημένο. Εἴτε στήν ἀπόλυτη μοναξιά, εἴτε στήν τέλεια κοινωνία μαζί Του. Εἴτε στήν ὁριστική ρήξη, εἴτε στήν ἀτελεύτητη δόξα Του.
῎Ας μή βραδύνουμε νά ἀποφασίσουμε. ῎Ας μή διστάσουμε νά ἀναφωνήσουμε «ἰδού Κύριε», εἴμαστε μαζί Σου, νιώθουμε τή σταυρική Σου ἀγάπη νά μᾶς ἀγκαλιάζει, νά σταλάζει δροσιά στή ματωμένη καρδιά μας, νά ζωογονεῖ τήν ὕπαρξή μας, νά νοηματοδοτεῖ τή ζωή μας. Νιώθουμε τήν παρηγοριά τῆς θεϊκῆς Σου παρουσίας νά ξαστερώνει τόν οὐρανό τῆς ψυχῆς μας.
Ταπεινά Σοῦ ἀντιπροσφέρουμε τό μύρο τῆς φτωχῆς μας ἀγάπης, τό καθαρό δάκρυ τῆς συντριβῆς μας, τή σταθερή ὑπόσχεσή μας. Κύριε, δέν θά σέ ἐγκαταλείψουμε ποτέ. «Μνήσθητι καί ἡμῶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου».
Κι ἄς ἔχει ὁ καθένας μας τή βεβαιότητα ὅτι θά ἔρθει καί γιά κεῖνον, γιά ὅλους μας ἡ εὐλογημένη ὥρα πού θά ἀκούσουμε ἀπό τό ἴδιο τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου μας τή γλυκιά καί παρήγορη φωνή, «᾿Αμήν λέγω σύ. Σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσει ἐν τῷ παραδείσῳ».
