Ας φοβηθούμε, αδελφοί, έχοντας πάντοτε μπροστά στα μάτια μας τα πάθη του Σωτήρα. Ας μελετούμε πάντοτε τα παθήματά του· διότι για μας έπαθε ο απαθής Δεσπότης· για μας σταυρώθηκε ο μόνος αναμάρτητος.
Τι θα ανταποδώσουμε εμείς γι’ αυτά, αδελφοί; Ας προσέξουμε λοιπόν τους εαυτούς μας και ας μην αρνηθούμε τα παθήματά του. Πλησιάστε όλοι, παιδιά της Εκκλησίας, εσείς που αγορασθήκατε με το πολύτιμο και άγιο αίμα του άχραντου Δεσπότη.
Ελάτε, ας μελετήσουμε τα παθήματά του με δάκρυα και στεναγμούς, έχοντας στο νου μας το φόβο, μελετώντας με τρόμο, λέγοντας στους εαυτούς μας· «Ο Χριστός ο Σωτήρας μας παραδόθηκε στο θάνατο για μας τους ασεβείς».
Εννόησε, αδελφέ, τι είναι αυτό που ακούς· ο Υιός του Υψίστου, που είναι Θεός αναμάρτητος, παραδόθηκε για σένα.
Άνοιξε την καρδιά σου, εννόησε καλά τα παθήματά του, και λέγε στον εαυτό σου: «Ο αναμάρτητος Θεός σήμερα παραδόθηκε, σήμερα περιπαίχθηκε, σήμερα χλευάσθηκε, σήμερα ραπίσθηκε, σήμερα μαστιγώθηκε, σήμερα φόρεσε στεφάνι από αγκάθια, σήμερα σταυρώθηκε ο ουράνιος αμνός».
Θα τρομάξει η καρδιά σου, θα φρίξει η ψυχή σου. Χύσε δάκρυα κάθε μέρα σ’ αυτή τη μελέτη των παθημάτων του Δεσπότη. Γίνονται γλυκά τα δάκρυα, φωτίζεται η ψυχή μελετώντας πάντοτε τα παθήματα του Χριστού.
Έτσι μελετώντας συνεχώς, χύνοντας δάκρυα κάθε μέρα, ευχαριστώντας τον Δεσπότη για τα παθήματα που έπαθε για σένα, ώστε και κατά τη μέρα της παρουσίας του να γίνουν τα δάκρυά σου καύχημα και δόξα μπροστά στο δικαστικό του βήμα.
Κακοπάθησε και συ μελετώντας τα παθήματα του αγαθού Δεσπότη· δείξε υπομονή στους πειρασμούς· έκφραζε ευχαριστίες από την ψυχή σου.
Είναι μακάριος ο άνθρωπος, που έχει μπροστά στα μάτια του τον ουράνιο Δεσπότη και τα παθήματά του, και που σταύρωσε τον εαυτό του από όλα τα πάθη και από όλα τα γήινα πράγματα· ο άνθρωπος που έγινε μιμητής του Δεσπότη του. Αυτή είναι η σύνεση, αυτή είναι η διάθεση των φιλόθεων δούλων, όταν γίνονται συνεχώς μιμητές του Δεσπότη στα καλά έργα.
Σε προσκυνώ, Δέσποτα, σε ευλογώ, αγαθέ, σε ικετεύω, άγιε, πέφτω στα πόδια σου, φιλάνθρωπε, και σε δοξάζω, Χριστέ, διότι εσύ ο μονογενής Δεσπότης των απάντων, ο μόνος αναμάρτητος, παραδόθηκες για μένα τον ανάξιο αμαρτωλό στο θάνατο, και μάλιστα στο σταυρικό θάνατο, για να ελευθερώσεις την ψυχή του αμαρτωλού από τα δεσμά των αμαρτιών.
Και τι να σου ανταποδώσω γι’ αυτά, Δέσποτα;
Δόξα σ’ εσένα, φιλάνθρωπε.
Δόξα σ’ εσένα, ελεήμων. Δόξα σ’ εσένα, μακρόθυμε. Δόξα σ’ εσένα, συγχωρητή όλων των παραπτωμάτων. Δόξα σ’ εσένα, που κατέβηκες στη γη να σώσεις τις ψυχές μας.
Δόξα σ’ εσένα, που σαρκώθηκες στη μήτρα της Παρθένου. Δόξα σ’ εσένα, που δέθηκες με δεσμά.
Δόξα σ’ εσένα, που μαστιγώθηκες. Δόξα σ’ εσένα, που περιπαίχθηκες. Δόξα σ’ εσένα, που σταυρώθηκες.
Δόξα σ’ εσένα, που ενταφιάσθηκες. Δόξα σ’ εσένα, που αναστήθηκες.
Δόξα σ’ εσένα, που κηρύχθηκες.
Δόξα σ’ εσένα, που πιστεύθηκες.
Δόξα σ’ εσένα, που αναλήφθηκες. Δόξα σ’ εσένα, που κάθισες με μεγάλη δόξα στα δεξιά του Πατέρα, και που θα έρθεις ξανά με τη δόξα του Πατέρα και των αγίων Αγγέλων να κρίνεις όλους τους ανθρώπους που αρνήθηκαν τα άγια παθήματά σου, εκείνη τη φρικτή και φοβερή ώρα, όταν θα σαλευθούν οι δυνάμεις των ουρανών, όταν θα έρχονται συγχρόνως οι Άγγελοι, οι Αρχάγγελοι, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, με φόβο και τρόμο μπροστά στη δόξα σου, όταν θα τρέμουν ξανά τα θεμέλια της γης και θα φρίττει κάθε ζωντανή ύπαρξη από τη μεγάλη, την ασύλληπτη από το νου δόξα σου.
Εκείνη την ώρα θα με κρύψει η χάρη σου κάτω από τις φτερούγες της, και θα σωθεί η ψυχή μου από τη φοβερή φωτιά και από το τρίξιμο των δοντιών και από το εξώτερο σκοτάδι και από το αιώνιο κλάμα, για να λέω ευλογώντας· δόξα σ’ αυτόν που θέλησε να σώσει τον αμαρτωλό, χάρη στους πολλούς οικτιρμούς της ευσπλαχνίας του.
Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ, τόμος Ζ’, “Λόγος για το πάθος του Σωτήρα”.
Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 37 (αποσπάσματα)
