Κυριακή Δ’ Νηστειών – Κήρυγμα

«Ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς τῆς ἐρήμου τό ἄγο­νον ἐγεώργησας», ψάλ­λει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας πρός τιμήν ἑνός ἀσκητοῦ, ἑνός ἐρημίτου, στόν ὁποῖο ἔχει ἀφιερώσει τήν τέταρτη Κυριακή τῆς Ἁγίας καί Με­γά­λης Τεσσαρακοστῆς, πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Ἰω­άν­­νου τοῦ Σιναΐτου, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμα­κος, ὅπως συνηθίζουμε νά τόν ἀποκαλοῦμε ἀπό τόν τίτλο τοῦ μοναδικοῦ ἔργου τό ὁποῖο μᾶς κληροδότησε.

Ἡ ζωή του δέν μᾶς εἶναι γνωστή. Καί ἐάν τό ἔργο του αὐτό δέν σωζόταν, θά ἀ­γνο­­ούσαμε ἴσως καί τήν πα­ρου­­σία του στή περίπυ­στη Μο­νή τῆς Ἁγίας Αἰκα­τε­ρί­νης τοῦ Σινᾶ, ὅπου ἀ­σκήτευσε καί διακόνησε ὡς ἡγούμε­νος.

Γι᾽ αὐτό καί ἴσως με­ρικοί διερωτῶνται πῶς ἡ Ἐκ­κλη­σία μας ἀφιέρωσε μία Κυ­ριακή τῆς Μεγάλης Τεσ­σα­ρα­­κοστῆς σ᾽ αὐτόν τόν ἅγιο, τόν ἅγιο Ἰω­άν­νη τῆς Κλίμακος, καί δέν τήν ἀφι­έ­ρωσε σέ κάποιον ἀπό τούς με­γάλους πατέρες καί ἱε­ράρχες της.

Ἡ ἀφιέ­ρω­ση αὐτῆς τῆς Κυριακῆς στόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος μᾶς ὑπενθυμίζει, ἀδελφοί μου, μία μεγάλη ἀλήθεια. Καί αὐτή ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἁγιό­τητα δέν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπό τά χαρίσματα καί τίς ἱκανότητες πού μπορεῖ νά ἔχει κάποιος.

Δέν ἐξαρ­τᾶ­ται ἀπό τή θέση πού κα­τέ­χει στήν Ἐκκλησία καί τήν προσφορά του σ᾽ αὐ­τήν. Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν προ­σπάθεια καί τόν ἀγώνα πού καταβάλλει γιά νά ἀνέλθει τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, πού εἶναι, ὅπως τήν ὀνομά­ζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σι­ναΐτης, κλίμαξ παραδεί­σου.

Καί αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι ὑπόθεση τοῦ κάθε πιστοῦ, εἶναι δυ­νατότητα τοῦ κάθε πιστοῦ καί εἶναι χρέος τοῦ κάθε πιστοῦ νά ἀγωνίζεται νά φθάσει σ᾽ αὐτήν, ἀνε­βαίνο­ντας προοδευτικά τήν κλί­μακα τῶν ἀρετῶν.

Δέν μποροῦμε, κατά συνέπεια, νά ποῦμε ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι κάτι πού δέν μᾶς ἀφο­­ρᾶ, εἶναι κάτι πού σχε­τί­ζεται μόνο μέ τούς ἐπι­σκόπους ἤ τούς θεολόγους. Μᾶς ἀφορᾶ ὅλους καί εἶναι χρέος ὅλων μας νά τήν ἐπιδιώξουμε καί νά τήν κατακτήσουμε.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλί­μακος ἐκφράζει αὐτή τήν ἀλήθεια μέ τή ζωή του, καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀπο­τυ­πώνει στό ἀπολυτί­κιό του αὐτήν τήν πραγμα­τι­κό­τητα λέγοντας: «Ταῖς τῶν δα­κρύ­ων σου ρο­αῖς τῆς ἐ­ρήμου τό ἄγο­νον ἐγε­ώρ­γησας».

Μέ τά δά­κρυά του καλ­λιέργησε ὁ ἅγιος Ἰωάννης τό ἄγονο ἔδαφος τῆς ἐρή­μου τοῦ Σινᾶ στήν ὁποία ἔζησε. Καλλιέργησε ὅμως ἀναμ­φί­βολα καί τό ἔδαφος τῆς ψυ­χῆς του πού ἔδωσε τούς γλυ­κύτατους καρπούς τῶν ἀρε­τῶν, τούς ὁποίους καί ἐμεῖς ἀπολαμβάνουμε.

Ἀδελφοί μου, ἡ κατάκτη­ση τῆς ἁγιότητος δέν εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση. Χρει­ά­ζεται κόπο καί πόνο καί προσπάθεια. Χρειάζεται καί δάκρυα.

Ἄν σκεφτοῦμε ὅ­μως γιά πόσα πρόσωπα καί πράγματα καί καταστά­σεις κλαῖμε στή ζωή μας καί ἄν σκεφτοῦμε πόση λίγη, πόση ἐλάχιστη σημασία ἔχουν ὅλα αὐτά σέ σύγκριση μέ τήν ἁγιότητα, σέ σύγκριση μέ τήν ἀρετή, σέ σύγκριση μέ τή σωτηρία μας, τότε θά ἐπιδιώκουμε καί ἐμεῖς νά ἀποκτήσουμε τίς «ροές τῶν δακρύων» τῶν ἁγίων καί τῶν ὁσίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Θά προ­σπαθοῦμε νά καλλιερ­γή­σουμε μέ τέτοιο τρόπο τήν ψυχή μας, ὥστε νά πηγάζει δάκρυα, τά ὁποῖα θά μεταποιοῦν τό ἄγονο ἔδαφός της σέ δε­κτικό τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ἱκανό νά παράξει τούς καρπούς τῶν ἀρετῶν.

Θά ἀγωνιζόμαστε γιά νά ἀποκτήσουμε καί ἐμεῖς τή χάρη τῶν δακρύων, τά ὁ­ποῖα καθαίρουν τήν ψυχή ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρ­τίας ἀλλά καί τή μαλα­κώ­νουν καί τήν προ­ετοιμά­ζουν γιά νά ὑπομένει τούς πειρασμούς, γιά νά ἀντέχει τίς θλίψεις, γιά νά μή δυ­σ­α­­νασχετεῖ στίς δυσκο­λίες, καί γιά νά τά ἀποδέχεται ὅλα αὐτά ὡς δωρεές τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν σκοπό καί στόχο νά τήν βοηθήσουν νά φθά­σει στόν τελικό προ­ο­ρι­σμό της πού εἶναι ἡ θέω­ση.

Ἄς ἀποβλέπουμε σ᾽ αὐτήν καί ἄς ἀγωνιζόμαστε ὅλοι μας καθημερινά, ὥστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά τήν ἐπιτύχουμε.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

http://imverias.blogspot.com/